Sławek (Skit) - Paluch, DJ Story

Sobotni wieczór, w domu czeka na kobietę marzeń

Pięćdziesiąt dla relaksu wypija przed spotkaniem

Jego imię to Sławek, tylko wieku nie kojarzę

Nie wyróżniał się z tłumu, co dzień widuję takie twarze

Dzisiaj inaczej, ubrany elegancko

Fryzjera klatkę obok odwiedził wcześnie rano

I tak czeka od południa na swego zacnego gościa

Dochodzi dziewiętnasta, słyszy kroki na schodach

Zanim otworzył drzwi już wiedział, że to ona

Poczuł zapach ciężkich perfum od Christiana Diora

Gotowy na wszystko, świece, wino i kolacja

Od myśli do czynów powoli rozkręca się akcja

Wiesz o co chodzi, młodzi wzięli się do dzieła

Jej ciężki Dior z jego potem się pomieszał

Teraz piękny zapach zostaje z parą na szybach

On chciałby zatrzymać czas, całe życie to przeżywać

Dochodzi dwunasta, czas na czułe pożegnanie

Jej nocny autobus niedługo wjedzie na przystanek

Po jej wyjściu on pisze eskę z podziękowaniem

Nagle pukanie do drzwi przerywa tekstu pisanie

Pewien, że po coś wróciła otwiera bez namysłu

Naciskając na klamkę poślizgnął się na dywaniku

Uderza głową w glebę, z ręki wypada komórka

Nie zdążył zobaczyć kto do jego drzwi zapukał, tej

Sabato sera, a casa, in attesa della donna dei suoi sogni

Cinquanta per rilassarsi prima dell'incontro

Si chiama Sławek, ma non conosco la sua età

Non si è distinto dalla massa, vedo volti simili ogni giorno

Oggi diverso, vestito elegantemente

Ha visitato la gabbia del barbiere accanto la mattina presto

E così aspetta da mezzogiorno il suo onorevole ospite

Sono quasi le sette e sente dei passi sulle scale

Prima di aprire la porta, sapeva che era lei

Sentì un forte profumo di Christian Dior

Pronto a tutto, candele, vino e cena

Dal pensiero all'azione, l'azione decolla lentamente

Sai cosa sta succedendo, i giovani si sono messi al lavoro

Il suo pesante Dior con il suo sudore si è confuso

Ora la bella fragranza rimane con il vapore sui vetri

Vorrebbe fermare il tempo, viverlo per tutta la vita

Sono quasi le dodici, ora di un affettuoso addio

Il suo autobus notturno sta per fermarsi

Dopo che se ne va, scrive una lettera di ringraziamento

Improvvisamente, un bussare alla porta interrompe la scrittura

Sicura che sia tornata per qualcosa, si apre senza pensare

Scivolò sul tappeto premendo sulla maniglia della porta

Colpisce il suolo con la testa e la cella cade dalla mano

Non ha avuto il tempo di vedere chi ha bussato alla sua porta, questo