Scheef - Eefje de Visser

Ook hier is het druk

En de mensen zijn praatgraag

Ik pas me aan en ik

Rijd de rotonde bijna rond

Ik hoop dat ik hoop heb

Wil dat ik door wil

Soms kijk ik om naar de Noordzee en dan duik ik kopje onder

Zo het zand uit m’n haar onder water daar waar ik mezelf niet hoor

Ook hier is het hoog de balkons hangen scheef en ik kijk steeds naar een raam

aan de overkant en ik zie het mezelf zien

Nu doe ik m’n werk in een leeg café ik heb hier ruimte en ruis van de radio

anders hoor ik mezelf gaan

Ik leg alles uit

Ik zing de wereld toe maar

Sluit niets af

Soms kijk ik om naar de Noordzee en dan duik ik kopje onder

Zo het zand uit m’n haar onder water daar waar ik mezelf niet hoor

Ook hier is het hoog de balkons hangen scheef en ik kijk steeds naar een raam

aan de overkant en ik zie het mezelf zien

Nu doe ik m’n werk in een leeg café ik heb hier ruimte en ruis van de radio

anders hoor ik mezelf gaan

Ook hier is lawaai en de mensen zijn praatgraag

Ik rijd duizelig rond tussen stadsgeluidsgolven tot we langzaam aan boven komen

drijven en ik zie dat we traag maar vanzelf boven water komen

Anche qui è occupato

E le persone sono loquaci

Mi adatto e io

Guidare quasi intorno alla rotonda

Spero di averlo

vuoi che io vada avanti

A volte mi guardo intorno nel Mare del Nord e poi mi tuffo sotto

Come la sabbia dei miei capelli sott'acqua dove non mi sento

Anche qui è alto i balconi sono storti e io guardo sempre una finestra

dall'altra parte e lo vedo io stesso

Ora svolgo il mio lavoro in un bar vuoto, ho spazio e rumore della radio

altrimenti mi sento andare

Spiego tutto

Canto al mondo

Non chiudere nulla

A volte mi guardo intorno nel Mare del Nord e poi mi tuffo sotto

Come la sabbia dei miei capelli sott'acqua dove non mi sento

Anche qui è alto i balconi sono storti e io guardo sempre una finestra

dall'altra parte e lo vedo io stesso

Ora svolgo il mio lavoro in un bar vuoto, ho spazio e rumore della radio

altrimenti mi sento andare

Anche qui c'è rumore e le persone sono loquaci

Vado in giro con le vertigini tra le onde sonore della città finché non emergiamo lentamente

galleggia e vedo che riemergiamo lentamente da soli