Een Vriend Zien Huilen - Herman Van Veen

Natuurlijk wordt alom gestreden

En zwijgt voor velen de muziek

De tederheid is overleden

En de illusies zijn doodziek

Natuurlijk laat zich alles kopen

Voor wie er maar het meeste biedt

En worden bloemen stukgelopen

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Natuurlijk hebben wij verloren

En wacht de dood ons aan het eind

Met onze schouders ver naar voren

Staan wij nog amper overeind

Natuurlijk zijn we vaak bedrogen

En liggen vogels in het riet

Die voor het laatst hebben gevlogen

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Worden er steden stukgesmeten

Door kinderen van vijftig jaar

Dan wordt het leed weer gauw vergeten

Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar

En de stations vol met verdwaalden

Al te ver heen voor elk verdriet

Geen enk’le waarheid die het haalde

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Natuurlijk spiegels zijn integer

Geen moed genoeg om jood te zijn

Niet elegant genoeg voor neger

Geen licht, alleen maar valse schijn

In eigen kilheid zo gevangen

Dat men voor liefde zich verschuilt

Zo aan het eind van elk verlangen

Maar dan een vriend te zien… die huilt

Naturalmente ci sono molti combattimenti

E per molti, la musica è silenziosa

La tenerezza è deceduta

E le illusioni sono malate da morire

Ovviamente tutto può essere acquistato

Per chi offre di più

E i fiori sono rotti

Ma vedere un amico piangere... non posso

Ovviamente abbiamo perso

E aspetta la nostra morte alla fine

Con le spalle molto in avanti

Siamo a malapena in piedi

Naturalmente siamo spesso truffati

E gli uccelli giacciono tra le canne

Chi ha volato per ultimo

Ma vedere un amico piangere... non posso

Ci sono città che vengono distrutte

Da bambini di cinquant'anni

Allora la sofferenza sarà presto dimenticata

Per un nuovo dolore o un nuovo pericolo

E le stazioni piene di randagi

Troppo lontano per qualsiasi dolore

Non una sola verità che ce l'ha fatta

Ma vedere un amico piangere... non posso

Gli specchi naturali sono interi

Non abbastanza coraggio per essere ebreo

Non abbastanza elegante per il negro

Nessuna luce, solo falso splendore

La propria freddezza così catturata

Quello si nasconde dall'amore

Quindi alla fine di ogni desiderio

Ma poi vedere un amico... che piange