Wycofanie - Hey

Spokojnym swym istnieniem zachwycil mnie

Samotny kamień, pozazdrościłam mu…

W milczącej egzystencji odnaleźć się

Zapragnęłam, rzekłam i stało się

Leżę na poduszce z miękkiego mchu

I nie przeraża nieskończoność bytu

Nie pragnę, nie zazdroszczę

Po prostu trwam

Szczęścia w najczystszej formie doświadczam

Wszystko, co ludzkie zawstydza mnie

Naprawdę wolę kamieniem być

Kamienie nigdy nie śmieszą do łez

Mi ha deliziato con la sua esistenza pacifica

Pietra solitaria, lo invidiavo...

Trova te stesso in un'esistenza silenziosa

Lo volevo, ho detto, ed è successo

Sono sdraiato su un cuscino di morbido muschio

E l'infinità dell'essere non è terrificante

Non desidero, non invidio

vado solo avanti

Vivo la felicità nella sua forma più pura

Tutto ciò che è umano mi imbarazza

Preferisco davvero essere una pietra

Le pietre non ridono mai fino alle lacrime