Вераніка - Игорь Лученок

Ізнов пабачив я сяліби,

Дє лєти пєршия прайшлі:

Там стєни мохам параслі,

Вясєлкай адлівалі шиби.

Усє в пилу, і стала мнє

Так сумна, сумна в тішинє…

Я в сад пайшов — там глуха, діка,

Усє травою парасло.

Няма таго, што раньш било,

І толькі надпіс «Вєраніка»,

На ліпє врєзаний в кари,

Казав вачам аб тей пари!

Расті, взмяцовивайся, древа,

Як манумєнт живий, вставай,

І к нєбу надпіс падимай,

І к нєбу надпіс — «Вєраніка»!

Чим болєй сходіть дєн, начей,

Тим імя мілає вишей!

Вєраніка!

Перевод:

Я снова вижу край далекий,

Где годы первые прошли:

Там стены мохом поросли,

Остыли радуги на стеклах.

И всё в пыли, и стало мне

Так грустно, грустно в тишине…

Я вышел в сад — там глухо, дико,

Травою давней поросло.

И нет того, что отцвело,

И только надпись «Вероника»,

Как будто в сердце, на коре

Мне говорит о той поре!

Расти, мой сад, зеленым вечно,

Как монумент живой, вставай,

И в небо надпись поднимай,

И в небо надпись — «Вероника»!

Чем больше дней от нас уйдет,

Тем выше имени полет!

Вероника!

Ho rivisto la casa,

Dove sono passati i primi anni:

Là le pareti sono ricoperte di muschio,

Le finestre erano proiettate con un arcobaleno.

Tutto è nella polvere, ed è diventato me

Così triste, triste in silenzio...

Sono andato in giardino - c'è un sordo, selvaggio,

Tutto era ricoperto di erba.

Non che fosse una volta,

E solo la scritta "Veronica",

Sul lime tagliato nel rigore,

Ho detto ai miei occhi di quei soldi!

Cresci, cresci forte, alberi,

Come un monumento vivente, alzati,

E alza l'iscrizione al cielo,

E in cielo la scritta - "Veronica"!

Più vai giorno, notte,

Ecco perché il nome è più alto!

Veronica!

Traduzione:

rivedo una terra lontana,

Dove sono passati i primi anni:

Là le pareti sono ricoperte di muschio,

Gli arcobaleni sugli occhiali si sono raffreddati.

E tutto è nella polvere, ed è successo a me

Così triste, triste in silenzio...

Sono uscito in giardino - è sordo, selvaggio,

È stato a lungo ricoperto di erba.

E non c'è niente che sia sbiadito,

E solo la scritta "Veronica",

Come se nel cuore, sulla corteccia

Raccontami di quella volta!

Cresci, mio ​​giardino, verde per sempre,

Come un monumento vivente, alzati,

E alza l'iscrizione nel cielo,

E l'iscrizione nel cielo - "Veronica"!

Più passano i giorni,

Più alto è il nome del volo!

Veronica!