Jej wspomnienie - Kombi

Nim wstanie świt, rozwieje ranne mgły

Konary nagich drzew, rozpoczną taniec swój

Powietrza świst i nagle ostry chłód

Wyrwały mnie ze snu, rzuciły w światło dnia

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

W napięciu tak, czekałem kresu dnia

Wiedziałem, wróci tu, by zabrać mnie w swój świat

Nie dawał mi spokoju obraz Jej

Kolory — fiolet, czerń - splątane siecią gwiazd

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

Umykasz, jak zjawa ze snu

W dzień znikasz, by w noc wrócić tu

Realna, choć uśmiech Twój dawno już zgasł

Prima che l'alba rompa le nebbie mattutine

Rami di alberi spogli, cominceranno la loro danza

L'aria fischiava e all'improvviso un gelo acuto

Mi hanno svegliato, mi hanno gettato alla luce del giorno

Era vicina a questo

Che tu potessi sentire il suo tocco

Una brezza di labbra

La sua voce ti strinse in un forte abbraccio

In suspense, sì, ho aspettato la fine della giornata

Sapevo che sarebbe tornato per portarmi nel suo mondo

L'immagine di lei mi dava fastidio

Colori - viola, nero - aggrovigliati con una rete di stelle

Era vicina a questo

Che tu potessi sentire il suo tocco

Una brezza di labbra

La sua voce ti strinse in un forte abbraccio

Scappi come un fantasma da un sogno

Sparisci durante il giorno e torni qui di notte

Vero, anche se il tuo sorriso è svanito da tempo