Ты помніш - Лявон Вольскі

Ты помніш, помніш, безумоўна,

І тую ноч, і той настрой,

Што панаваў над намі роўна —

І над табой, і нада мной…

Драты дрыжалі пераборам,

Аб нечым дзіўным месяц сьніў,

І рысы даўняга сабора

Так чотка млелі ў вышыні.

Нячутна шамацела лісьце,

Саткалі зоры з срэбра ніць…

У тую ноч мы пакляліся

Жыць і любіць…

Любіць і жыць.

І мы жылі… І мы любілі…

І несьлі прагу і любоў…

Часы дзяціных сноў-ідылій

Да нас ня вернуцца ізноў…

Жыцьцё далей нас весьці стане,

Надорыць новых песень-дум,

І мужнай сталасьці жаданьні

На нас пячатку пакладуць.

А ўжо ня вернецца з гадамі

Ні тая ноч, ні той настрой,

Што панаваў тады над намі —

І над табой, і нада мной.

Ricordi che ricordi definitivamente

E quella notte, e quell'umore,

Ciò che ha governato esattamente su di noi -

E sopra di te e sopra di me...

I fili tremavano,

A proposito di qualcosa di strano sognato dalla luna,

E le fattezze di un'antica cattedrale

Quindi il rosario era a terra in altezza.

Le foglie frusciavano impercettibilmente,

Stelle intrecciate con filo d'argento...

Quella notte abbiamo giurato

Vivi e ama…

Ama e vivi.

E abbiamo vissuto... E abbiamo amato...

E portava sete e amore...

I tempi dei sogni dei bambini-idilliaci

Non tornare più da noi...

La vita continuerà a guidarci,

Regala nuove canzoni-pensieri,

E coraggiosa costanza del desiderio

Saremo timbrati.

E non tornerà nel corso degli anni

Non quella notte, non quello stato d'animo,

Ciò che allora regnava su di noi -

E sopra di te e sopra di me.