Ghomri - Marjan

قُمری ای مسافر همیشگی

همدم روزهای خوب سادگی

پَرِ تو یه سایه‌بون بود واسه من

تو جهنم بزرگ زندگی

ای صمیمی‌تر از آسمون و باد

تو چرا اسم منو بردی ز یاد

باز داره صدای خوندنت میاد

قفس تنگِ دلم، تو رو می‌خواد

تویی که نقش امیدو

توی چشم من می‌کاشتی

تویی که عطر تنت رو

روی شاخه‌ها میذاشتی

قُمری ای مسافر همیشگی

مُرده اون روزای خوب سادگی

حالا که به شهر قلبم نمیای

واسه من راهی نداره زندگی

واسه من راهی نداره زندگی

حالا این منم که بی تو

پَر پروازم شکسته

پر پروازم شکسته

La luna è una viaggiatrice abituale

Compagno di buone giornate Semplicità

La tua piuma era un'ombra per me

Sei il grande inferno della vita

O più intimo del cielo e del vento

Perché hai dimenticato il mio nome?

Il suono della tua lettura sta tornando

La stretta gabbia del mio cuore ti vuole

Tu sei il ruolo della speranza

Mi hai piantato negli occhi

Tu che annusi il tuo profumo

Lo metti sui rami

La luna è una viaggiatrice abituale

Morti quei bei giorni di semplicità

Ora che non vieni nella città del mio cuore

Non c'è modo per me di vivere

Non c'è modo per me di vivere

Ora questo sono io senza di te

Il mio volo è rotto

Il mio volo è rotto