Parandeh Tanha - Marjan

ما پرنده های تنها

زیر شیرونی خونه

هر دو تا خسته ز غربت

هر دو آواره ز لونه

ما دو تا مثل مسافر کویر

تشنه جرعه‌ای از محبتیم

ولی بیگانه ز هم

در این سراب

لب پُر بسته

پر از شکایتیم

اگه دست سرنوشت

رقم بختو برامون می‌نوشت

یا اگه غارت باد

بهمون فرصت بودن می‌داد

دیگه دنیا برامون تنگ نمیشد

دیوارای لونه‌مون سنگ نمیشد

حالا هم دیر نشده

میتونیم پَرامونو باز بکنیم

راه یک لونه رو پیدا بکنیم

لونه‌ای که عشق برامون بیاره

خنده و شادی رو لب‌هامون بذاره

اونجایی که غم فردا نباشه

واسه این دل تنها نباشه

Siamo uccelli singoli

Sotto il tetto di casa

Entrambi sono stanchi dei senzatetto

Entrambi sfollati da Lune

Siamo due come viaggiatori del deserto

Assetato di un sorso del nostro amore

Ma anche uno sconosciuto

In questo miraggio

Labbra carnose

Siamo pieni di lamentele

Se la mano del destino

Bakhto ha scritto il numero per noi

O se viene saccheggiato

Ci ha dato l'opportunità di esserlo

Il mondo non ci mancava più

Il muro della nostra casa non era di pietra

Non è troppo tardi adesso

Possiamo aprire le nostre porte

Trova la strada per un solitario

Un posto dove portarci amore

Lascia che risate e gioia siano sulle nostre labbra

Dove non c'è dolore domani

Non essere solo per questo cuore