Na wróble - Mela Koteluk

Cenię sobie nasz porządek, coś z niczego nasze

Gdy inny łakną ładu, nas stabilizuje chaos

Natura kulturą

Przesiadujemy w brzuchu lasu

I słuchamy wiatru

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Nie naszym, zachłannym

Możemy być i tu, i tam

Byle blisko siebie

Nie damy się zaślepiać pozorami szczęścia

Wystarczy, że przypominamy sobie kim jesteśmy

Blaknie pamięć dawnych zranień

Antidotum na niepokój to temperatura ciała

Twojego ciała

Sypialni ducha

Niepoznane szlaki

Spód tafli oceanów

Jeśli to konieczne ozdabiamy strachy

Kiedyś na rozległych polach samotne piktogramy

W kapeluszach chadzamy

Wolnym krokiem w bosych stopach ziarnom się kłaniamy

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Ekstremalnie blisko z natury jesteśmy

Bezwalutowo i najczulej

Z duchowej rezolucji

Apprezzo il nostro ordine, qualcosa di nostro

Quando gli altri bramano l'ordine, siamo stabilizzati dal caos

Natura come cultura

Ci sediamo nel ventre della foresta

E ascoltiamo il vento

Non impazziremo

Possiamo vivere come vogliamo

Per partire o restare

Non pomparti dalla sete

Non i nostri golosi

Possiamo essere qui e là

Basta chiudere insieme

Non saremo accecati dalle apparenze di felicità

Ci basta ricordare chi siamo

Il ricordo delle ferite passate svanisce

L'antidoto all'ansia è la temperatura corporea

Il tuo corpo

La camera da letto del fantasma

Percorsi sconosciuti

Il fondo degli oceani

Se necessario, decoriamo le paure

Una volta c'erano pittogrammi solitari su vasti campi

Indossiamo cappelli

Con un passo lento, ci inchiniamo ai grani a piedi nudi

Non impazziremo

Possiamo vivere come vogliamo

Per partire o restare

Non pomparti dalla sete

Siamo estremamente vicini per natura

Senza valuta e molto sensibile

Da una risoluzione spirituale