Krakowski Spleen - Natalia Przybysz

Chmury wiszą nad miastem

Ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę

Znikam, kulę się w sobie

Powietrze gęste i lepie

Wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie

Leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe

Bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha

W sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x2)

Ulice mgłami spowite

Toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona

Z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x3)

Le nuvole incombono sulla città

È buio e non riesco ad alzarmi

Abbasso le coperte più a fondo

Sparisco, mi rannicchio in me stesso

L'aria è densa e migliore

L'umidità scorre sui volti

L'uccello si siede tristemente su un albero

Leviga pigramente le piume

La mattina diventa mezzogiorno

Le ore passano

A volte suonerà una mosca

Nella trappola delle ragnatele

E il sole è alto, alto

Brilla agli occhi dei piloti

Riscalda instancabilmente

Spazi blu freddi

Sto aspettando che il vento scappi via

Tende piegate scure

Allora starò per "Una volta!"

Con il sole faccia a faccia (x2)

Le strade sono avvolte dalla nebbia

Annegano in pozzanghere cieche

Stanco guardo attraverso la finestra

Desidero la tempesta

E il sole è alto, alto

Brilla agli occhi dei piloti

Riscalda instancabilmente

Spazi blu freddi

Sto aspettando che il vento scappi via

Tende piegate scure

Allora starò per "Una volta!"

Con il sole faccia a faccia (x3)