Parasole - Natalia Szroeder

Czemu mam wrażenie, że to sen

Skoro nadal czuję dotyk twoich rąk

Gardło mam ściśnięte

A oddech niespokojny

Czemu mam poczucie, że to nic

Skoro tyle wspomnień przywołuje wzrok

Mam dłonie zaciśnięte

A umysł niespokojny

Nie wiem, co się tutaj stało

Co cię stąd zabrało

Czy zwyczajny strach

Czy błąd

Nie wiem komu się zdawało

Czego było mało

Gdzie ty jesteś?

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Czemu mam wrażenie, że ta noc nigdy się nie skończy

Nawet jeśli dzień wstanie trochę wcześniej

Gardło mam ściśnięte

Nie wiem, co mam teraz robić

Jak się wyswobodzić

Jak przegonić strach i gniew

Nie wiem czego mam się złapać

Gdzie jest moja tratwa

Nie mam siły

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wracaj

Nie wracaj

Idź dokąd tylko chcesz, nie zatrzymuj się

To był tylko sen, ja budzę się już

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

Perché sento che questo è un sogno

Dal momento che posso ancora sentire il tocco delle tue mani

La mia gola è stretta

E il mio respiro è irrequieto

Perché mi sento come se non fosse niente

Dal momento che tanti ricordi evocano la vista

Le mie mani sono serrate

E la mente è irrequieta

Non so cosa sia successo qui

Cosa ti ha preso da qui

O la paura ordinaria

È un bug

Non so chi fosse

Ciò che non è bastato

Dove sei?

Come vado avanti quando vado con tutto me stesso

Ti ho dato tutto

Piego gli ombrelli in un punto

Affilo i miei coltelli, affilo le mie zanne

Non piangerò, non implorerò

Ho lasciato la mia rabbia contro il muro con il pugno

E sollevo un mucchio di pietre

Non piangerò, non implorerò

Perché ho la sensazione che questa notte non finirà mai?

Anche se la giornata si alza un po' prima

La mia gola è stretta

Non so cosa fare adesso

Come liberarti

Come scacciare la paura e la rabbia

Non so cosa prendere

Dov'è la mia zattera

non ho forze

Come vado avanti quando vado con tutto me stesso

Ti ho dato tutto

Piego gli ombrelli in un punto

Affilo i miei coltelli, affilo le mie zanne

Non piangerò, non implorerò

Ho lasciato la mia rabbia contro il muro con il pugno

E sollevo un mucchio di pietre

Non piangerò, non implorerò

Cambio marcia

Sarà migliore, sarà più leggero

Non piangerò, non implorerò

Ti cancello da qui e raddrizzo le dita

Non piangerò, non implorerò

Ritorno

Non tornare

Vai dove vuoi, continua

Era solo un sogno, mi sveglio già

Piego gli ombrelli in un punto

Affilo i miei coltelli, affilo le mie zanne

Non piangerò, non implorerò

Ho lasciato la mia rabbia contro il muro con il pugno

E sollevo un mucchio di pietre

Non piangerò, non implorerò

Cambio marcia

Sarà migliore, sarà più leggero

Non piangerò, non implorerò

Ti cancello da qui e raddrizzo le dita

Non piangerò, non implorerò