Vēlais Pīlādzis - Normunds Rutulis, Ance Krauze

Tā kā podziņa mākoņ' mētelī

Spoža zvaigzne mirgo augstu debesīs

Sārtā odziņa, smaids, kas izdzisīs

Guļ zem loga sniegā pīlādzis

Nav neviena vairs kam to apraudzīt

Ogas nolasīt vairs putni nelidos kailā pazarē

Vēl ir augļu daudz

Tomēr garām kamanas tam brauc

Zaros kailajos tagad gaudo vējš

Un pa vienai vien no zara sārtās ogas plēš

Vēlais pīlādzis, aizkavējies vārds

Sniegs pie tavām kājām kļuvis maigi sārts

Vai tu atceries kā mēs sēdējām

Tur zem loga siltos maija vakaros

Tagad viss ir balts, maigā sniegā tīts

Un pa vienai, pīlādžogas krīt

Tā kā podziņa mākoņ' mētelī

Vēl joprojām kāda zvaigzne augšā mirdz

Sārtā odziņa, pati pēdējā

Turies mana, lielā cerība

Come un baccello nel mantello di una nuvola

Una stella luminosa brilla alta nel cielo

La volpe rosa, il sorriso che svanirà

Un anziano dorme sotto la finestra nella neve

Non è rimasto nessuno a vederlo

Gli uccelli non voleranno più al mercato nudo per raccogliere bacche

C'è ancora molta frutta

Tuttavia, la slitta lo supera

Adesso il vento ulula tra i rami spogli

E una ad una le bacche rosa vengono strappate dal ramo

Sambuco tardivo, parola ritardata

La neve ai tuoi piedi è diventata rosa tenue

Ti ricordi come ci siamo seduti

Lì sotto la finestra nelle calde sere di maggio

Ora tutto è bianco, avvolto da una soffice neve

E uno dopo l'altro, le bacche di sambuco cadono

Come un baccello nel mantello di una nuvola

Sopra brilla ancora una stella

La volpe rosa, l'ultima

Resisti, mia grande speranza