Ida Ston Ypno Mou - Notis Sfakianakis

Είδα στον ύπνο μου και μ' έπιασε ζαλάδα

Κάτι κοράκια να κηδεύουν την Ελλάδα

Κι ένιωσα μέσα μου, ταπείνωση, ντροπή

Αν δεν ξυπνούσα θα' χα πάθει συγκοπή

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Eίδα στον ύπνο μου και κόντεψα να μείνω

Τον Μέγα Αλέξανδρο στους Βάρβαρους να δίνω

Κι ένιωσα μέσα μου ανείπωτη οργή

Γι αυτά που γίνονται ξεδιάντροπα στην γη

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Ho visto nel sonno e ho avuto le vertigini

Alcuni corvi per seppellire la Grecia

E mi sentivo dentro, umiliazione, vergogna

Se non mi fossi svegliato avrei avuto una sincope

Dal momento che l'umanità non si vergogna

Non punge una sola goccia, non arrossisce

Un popolo, un tale popolo che lo tollerano

Sia maledetto e tutti lo maledicano

Dal momento che l'umanità non si vergogna

Non punge una sola goccia, non arrossisce

Un popolo, un tale popolo non è permesso

Attraverso la miseria e la paura di marcire

Ho visto nel sonno e sono quasi svenuto

Dare Alessandro Magno ai Barbari

E ho sentito una rabbia indescrivibile dentro di me

Per ciò che si fa spudoratamente sulla terra

Dal momento che l'umanità non si vergogna

Non punge una sola goccia, non arrossisce

Un popolo, un tale popolo che lo tollerano

Sia maledetto e tutti lo maledicano

Dal momento che l'umanità non si vergogna

Non punge una sola goccia, non arrossisce

Un popolo, un tale popolo non è permesso

Attraverso la miseria e la paura di marcire