Rachunek Sumienia - O.S.T.R.

A czym jest czas przy tym

Z czym przyszło się zmagać

Jestem kiepski, lecz sam siebie wyrażam

Gdy los się znów odgraża

Spójrz na ludzi

Ślad po nich łatwo zgubić

A błędów nie da się wykupić, proste

Gdy przed każdym posunięciem robisz odstęp

Nie twierdzę, że dorosłem

Do decyzji, by gadać za innych

Bo to wymaga precyzji w większym stopniu

A nie brakuje tych co reagują na świat, jak po opium

Widzisz gościu ten kraj na ogranych patentach?

Słyszysz ciche westchnienia po niespłaconych alimentach?

Tak przeznaczenie beszta w kręgach niższych

Chciałbym od drzwi od raju znaleźć wytrych

Rozpatrywać los swój w czasie przyszłym

Nie z dnia na dzień

Lecz wielu jest takich, co ode mnie pragną tego bardziej

Przegranych wszędzie znajdziesz

Bo to zwycięzców hektar

Marzeń, by tak jak oni mieszkać w toku zdarzeń

Sens ich spełniać bez ryzyka

Tym samym powietrzem oddychać

Za wysoko by unieść zmęczone życiem oko

Zerknąć na świat w którym jedyny problem to bogactwa

Też mam tak, że tracę chęci

Gdy los pędzi w stylu extreme

By dystans zwiększyć

Zero łaski, zero wzruszeń

Ja sam w tym znów się uczę

Uciec, by uniknąć wykluczeń nie da się

Czarno na białym co jeszcze

Przed przedsmak, że mogę przegrać

Widzę rozpacz od tak w ludzkich dolegliwościach

Kontrast miedzy bogactwem, a brakiem doznań

Miłości nie da się rozpoznać patrząc w taflę

W której odbiciu wszystko wygląda na łatwe

Zdejmij różowe okulary, dziesięć lat oczekiwań

Nie chce do końca życia twarzy w rękach skrywać

Wiesz jak to się nazywa?

Ja wiem, to moja cecha

Muszę narzekać, jak widzę co mi ucieka

Kiedyś znajomy, dziś garniak, neseser, Hugo Boss sweter

Zero gadki, jemu jest lepiej niż nam dziś

Więc czemu ma się zniżać do gościa z ławki

Niegdyś w oparach gandzi, teraz zapomnij

Dla jednych gruby szmal dla drugich komornik

A ja w tym trwam by w przyszłości nie być bezdomnym

Pcham swój bagaż, wyrażam siebie w tekstach wzrok wryty w szybę

Dupskiem przykuty do krzesła

Czuje jak los mnie skreśla z listy tych zajebistych

Dla których życie to piknik w klimatach fikcji niedostępnej

Dla tych co biegną nierównym tempem

Serce boli, co jest sam powinieneś wiedzieć

W miejscu ciężko usiedzieć biegając za jutrem

Tylko nabijam przebieg potęgując zmęczenie

Wszak jestem młody moim jedynym pragnieniem są wygody

Lecz schody prowadzone do nich zbyt kręte

By na raz przejść je

Pytasz co jeszcze?

Po co?

Masz oczy patrz, jak ludzie nie wiedzą co począć

Tonąc w konfliktach niszczy ich system czy własna ambicja

Jedno jest pewne szlag nas wszystkich w jednym miejscu przetnie

Nie pytaj o miejsce bo na pewno wiesz gdzie

E qual è il tempo con questo?

Con cosa devi fare i conti

Sono cattivo, ma mi sto esprimendo

Quando il destino minaccia di nuovo

Guarda le persone

È facile perderne le tracce

E gli errori non possono essere cancellati, semplici

Quando fai uno spazio prima di ogni mossa

Non sto dicendo che sono cresciuto

Fino alla decisione di parlare per gli altri

Perché richiede precisione in misura maggiore

E non mancano quelli che reagiscono al mondo come l'oppio

Vedete questo paese con brevetti perduti?

Senti sospiri dolci dopo gli alimenti non pagati?

È così che il destino rimprovera nei circoli inferiori

Vorrei trovare un grimaldello dalla porta del paradiso

Considerare il mio destino in futuro

Non durante la notte

Ma ci sono molti che lo vogliono di più da me

Troverai perdenti ovunque

Perché è un ettaro di vincitori

Sogni da vivere come loro nel corso degli eventi

Ha senso soddisfarli senza rischi

Respira la stessa aria

Troppo alto per alzare un occhio stanco

Dai un'occhiata a un mondo in cui la ricchezza è l'unico problema

Ho anche così che sto perdendo la mia volontà

Quando il destino si precipita all'estremo

Per aumentare la distanza

Nessuna grazia, nessuna emozione

Imparo di nuovo in questo

Impossibile scappare per evitare esclusioni

Bianco e nero che altro

Prima di un gusto che posso perdere

Vedo disperazione da questo nei disturbi umani

Contrasto tra ricchezza e mancanza di esperienza

L'amore non si riconosce guardando il vetro

In quel riflesso tutto sembra facile

Togliti gli occhiali rosa, dieci anni di attesa

Non voglio tenere la faccia tra le mani per il resto della mia vita

Sai come si chiama?

So che è la mia qualità

Devo lamentarmi quando vedo cosa mi sfugge

Un tempo conoscente, oggi un garniak, una valigetta, un maglione di Hugo Boss

Non parlare, sta meglio di noi oggi

Allora perché dovresti parlare del ragazzo in panchina?

Una volta nei fumi della ganja, ora dimenticalo

Per alcuni un sacco di soldi, per altri un ufficiale giudiziario

E mi attengo in modo da non essere un senzatetto in futuro

Spingo il mio bagaglio, mi esprimo nei testi con gli occhi fissi sul vetro

Il suo culo incatenato a una sedia

Sento che il destino mi sta togliendo dalla lista di quelli fantastici

Per chi la vita è un picnic nell'atmosfera di una finzione inaccessibile

Per chi corre ad andatura irregolare

Il tuo cuore fa male, cos'è che dovresti sapere tu stesso

È difficile stare fermi in un posto, correre dietro a domani

Colgo solo il chilometraggio, aumentando la mia fatica

Dopotutto, sono giovane, il mio unico desiderio è il conforto

Ma le scale che li conducono sono troppo tortuose

Per esaminarli subito

Ti chiedi cos'altro?

Per quello?

Hai gli occhi, vedi come le persone non sanno cosa fare

Annegando nei conflitti, distrugge il loro sistema o la propria ambizione

Una cosa è certa, ci taglierà tutte le stronzate in un unico posto

Non chiedere un posto perché sai sicuramente dove