Наследство - Песняры

Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына;

Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены.

Аб ёй мне будзiць успамiн на лiпе бусел клёкатам

I той стары амшалы тын, што лёг ля вёсак покатам.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I шэлест лесу верасны, i ў полi дуб апалены.

I тое нуднае ягнят бляянне-зоў на пасьбiшчы,

I крык варонiных грамад на могiлкавым кладбiшчы.

Жыве з ёй дум маiх сям’я

I снiць з ёй сны нязводныя…

Завецца ж спадчына мая ўсяго старонкай роднаю.

Abbiamo ereditato un'eredità dai nostri antenati;

Tra lei e gli estranei è la grazia di nostra madre.

Ho paura delle fiabe, dei sogni, dei protalini primaverili su di lei

I boschi frusciano a settembre e la quercia nel campo è bruciata.

Mi viene in mente di lei sul tiglio dal grido della cicogna

E quel vecchio amshaly tyn che giaceva vicino ai villaggi a valle.

Ho paura delle fiabe, dei sogni, dei protalini primaverili su di lei

E il fruscio della foresta di settembre, e nel campo la quercia è bruciata.

E quell'agnello sordo che bela al pascolo,

E il grido dei corvi nel cimitero.

La mia famiglia vive con lei

Sogno i suoi sogni irriducibili...

La mia eredità si chiama solo la mia home page.