Can Bedenden Çıkmayınca - Rafet El Roman

Kara haber tez duyulur unutsun beni demişsin

Bende kalan resimleri mektupları istemişsin

Üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına

Sana son kez yazıyorum hatıralar yeter bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında

Bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana

Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca

Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

Kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum

Gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali

Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya

Böyle yazmışsa yaradan kara toprak yeter bana

Unutma ki dünya fani veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca

La notizia nera si sente rapidamente, hai detto dimenticami

Volevi le immagini e le lettere che ho lasciato

Non essere triste, amore mio, non apparirò più davanti a te

Ti scrivo per l'ultima volta, mi bastano i ricordi

Non dimenticare che Dio che dà la vita al mondo prende la vita

Come posso dimenticarti quando l'anima non lascia il corpo

Ho trovato un fiore secco tra le lettere

Lo tengo solo, non lo vedo troppo per me

Abbiamo vissuto l'amore più bello per anni

Tutte le canzoni tristi mi ricordano te

Non dimenticare che Dio che dà la vita al mondo prende la vita

Come posso dimenticarti quando l'anima non lascia il corpo

Ho rotto la mia ala, il mio braccio, non ho né posto né casa

La terra dei senzatetto mi cadde nelle mani come un uccello senza nido

Cipresso alto, sopporterò questo destino per te

Se ha scritto così, mi basta la terra nera

Non dimenticare che Dio che dà la vita al mondo prende la vita

Come posso dimenticarti quando l'anima non lascia il corpo