Vientulība - Harijs Spanovskis, Раймонд Паулс

Vientulība nav tur, kur esmu viena ar sevi

Tur tikai klusums glaužas klāt kā viltīgs lūsis

Paslēpis nagus mīkstajās ķepās

Ja nekaitina, lūsis neskrāpē

Ja nekaitina, lūsis neskrāpē

Vientulība iznāk pa kādām durvīm

Aiz kurām nozuda cilvēks, kurš mani nepamanīja

Aiz savas ēnas toties mani pamanīja vientulība

Pienāca blakus, cieši blakus — vientulība

Apkārt murd iela kā zivju pilns tīkls okeāna bangās

Cilvēku desmiti, simti un tūkstoši

Nāk pretī, iet garām

Nāk pretī, iet garām

Atskan kāds sveiciens, pazib kāds smaids

Bet no manis ne soli neatiet

Vientulība, vientulība

Kura iznāca pa durvīm

Aiz kurām nozuda cilvēks

Vientulība

Tur mani ciet ar aukstu roku

Skatās manī ar aukstām acīm

Elpo man virsū aukstu dvašu

Smej savus smieklus

Raud aukstas asaras

Vientulība nav tur, kur esmu viena ar sevi

Tur tikai klusums glaužas klāt kā viltīgs lūsis

Paslēpis nagus mīkstajās ķepās

Ja nekaitina, lūsis neskrāpē

Ja nekaitina, lūsis neskrāpē

Vientulība iznāk pa kādām durvīm

Aiz kurām nozuda cilvēks, kurš mani nepamanīja

Aiz savas ēnas toties mani pamanīja vientulība

Pienāca blakus, cieši blakus — vientulība

Ja tu zinātu, cik vientulība auksta

Tu atvērtu man savas durvis

Un uzvārītu man karstu aveņu tēju

La solitudine non è dove sono solo con me stesso

C'è solo silenzio in agguato come un'astuta lince

Unghie nascoste nelle zampe morbide

Se non irritata, la lince non si graffia

Se non irritata, la lince non si graffia

La solitudine arriva da qualche porta

Dietro di loro è scomparso un uomo che non mi ha notato

Dietro la mia ombra, però, sono stato notato dalla solitudine

È arrivato il prossimo, il prossimo solitario: la solitudine

Intorno alla strada c'è una rete piena di pesci tra le onde dell'oceano

Decine, centinaia e migliaia di persone

Passa, passa

Passa, passa

C'è un saluto, un sorriso

Ma non allontanarti di un passo da me

Solitudine, solitudine

Che è uscito dalla porta

Dietro il quale l'uomo è scomparso

Solitudine

Vieni lì con la mano fredda

Mi guarda con occhi freddi

Respira un respiro freddo su di me

Ridere della tua risata

Piangere lacrime fredde

La solitudine non è dove sono solo con me stesso

C'è solo silenzio in agguato come un'astuta lince

Unghie nascoste nelle zampe morbide

Se non irritata, la lince non si graffia

Se non irritata, la lince non si graffia

La solitudine arriva da qualche porta

Dietro di loro è scomparso un uomo che non mi ha notato

Dietro la mia ombra, però, sono stato notato dalla solitudine

È arrivato il prossimo, il prossimo solitario: la solitudine

Se sapessi quanto è fredda la solitudine

Mi apriresti la porta

E mi fai bollire un tè caldo al lampone