Náttmál - Sólstafir

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er

Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber

Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór

Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær.

Oh che dolore, oh è così doloroso

Ho sopportato l'inutilità in me, da un osso di bambino bagnato

Oh che dolore, oh è così doloroso

Non lo considero un segno di maestà, ho bevuto il veleno così in fretta

Oh che dolore, oh è così doloroso

La nebbia orientale si sta ora allontanando sempre più, come giganti nel cielo

Oh che dolore, oh è così doloroso

Stanco, scappa di nuovo di casa, proprio mentre il sole tramonta

Presto le usanze vengono nuove, la strada è brutta dietro

Peccato che mi abbia dato la libertà, le catene del freddo non sopportano più

Mio padre mi ha cresciuto, in un modo diverso da come è andato

Prendo fiato spaventato, ma sorrido tra me e me

Oh che dolore, oh è così doloroso

L'amicizia si pesa in denaro, non ho mai visto questo gioco

Oh che dolore, oh è così doloroso

Un ragazzino ora fugge su una montagna dove l'orologio della paura non suona.