Rökkur - Sólstafir

Úr barmarfullum bikarnum hann dreypti af

bjóst við átökum og bráðin væri þar

Fikraði sig nær í mannskóginum fær

Fingurnir gældu við stofna undir pilsi niðri í hæl

Ilmur tælir dýrið híð illa nálgast ört

inn í veiði lendum alltaf er nóg af, æti út í mörk

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt

Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Minnig morkin af eitri, sem hann þá gaf

Mærin þá lögð niður meðan han gerði það

Ljóta sagan um ljúfa dys sem brann

Laut þar undan púkanum sem hvítan svaninn fann

Aurinn, blautur andardráttur sássaukinn hann er

Auðveldast væri að kveðja andann en í sorgina hún fer

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt

Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt

Bundinn er nú bestarskinn við blautan þræslótta

bítur klórar kastast um endalokin móta

Eftir situr ein og grá er rádýrið fer á stjá

Eins og eldur í sinu hann finnur þær og svíður

Hjálpaðu mér heilagur að finna vopu í mína hönd

Hörð mun hefndin verða sigtuð verður jörð

Karlynjan kreppti hnefa höggin, dundu óð

Skorinn af kyndilinn, afvopnaður rauðum polli stóð

Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að

kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á

bak

Jötnar héldu á júðasi í vagninn leiðin lá

jarðaður í votri gröf í norður Reistará

Því hel mun ávallt finna þig…

Reyinr því að minna mig…

Því hel mun ávallt finna þig…

Reyinr því að finna mig…

Dalla tazza traboccante gocciolava

conflitto previsto e la preda era lì

Avvicinato alla foresta umana ottiene

Le dita toccarono il tronco sotto la gonna fino al tallone

L'aroma seduce l'animale quando si avvicina male

nelle terre di caccia c'è sempre abbondanza, cibo fuori dai limiti

Artigli sulle spalle e i brividi si insinuano

accende ancora le fiamme che giocano con l'inguine e la schiena

bak

Il ballo poi va dal giorno alla notte

Il diavolo dà un bacio di nascosto e l'angelo si ammala

Ricordo il veleno che diede allora

La cameriera poi si sdraiò mentre lo faceva

La brutta storia di un dolce dis che bruciava

Lì si inchinò il demone trovato dal cigno bianco

Il respiro fangoso e umido sta soffrendo

Sarebbe più facile dire addio allo spirito, ma va nel dolore

Artigli sulle spalle e i brividi si insinuano

accende ancora le fiamme che giocano con l'inguine e la schiena

bak

Il ballo poi va dal giorno alla notte

Il diavolo dà un bacio di nascosto e l'angelo si ammala

Ora è meglio legato a un tordo bagnato

morde il cloro gettato intorno all'estremità dello stampo

Dopo essersi seduto da solo e grigio mentre il cervo va al pascolo

Come fuoco nel suo cuore li trova e brucia

Aiutami santo a trovare un'arma nella mia mano

La vendetta sarà indurita, il terreno sarà setacciato

Karlynjan strinse il pugno, picchiò

Tagliata dalla torcia, disarmata da una pozza rossa

Artigli sulle spalle e i brividi si insinuano

accende ancora le fiamme che giocano con l'inguine e la schiena

bak

I giganti si tennero al carro in Giuda

sepolto in una tomba umida a nord di Reistarà

Perché l'inferno ti troverà sempre...

Cercando di ricordarmelo...

Perché l'inferno ti troverà sempre...

Cercando di trovarmi...