Úlfur - Sólstafir

Ofan kemur él

Óð það snjó í svörtum byl

Ein vítið í flöskunni með

Raddir glymja hátt í höfði þessa nátt

Ein situr við stein og starir

Tárin lita möl

Án jökla fjöllin flöt

Ein skríður í myrkrinu ber

Andinn syndir burt

Og sortinn fyllir allt

Ein hverfur í jörðina og fer

Lognið vinnur storminn

Í tömarúm hún horfir

Málturin dvín af sorg

Sleppir tökum sínum

Af lífinu og bíður sátt

Sjálfið hún svelti

Dall'alto viene él

Ha nevicato in una tempesta nera

Un rigore in bottiglia

Le voci risuonano forte nella mia testa stasera

Ci si siede vicino a una roccia e si fissa

Lacrime color ghiaia

Senza ghiacciai le montagne sono piatte

Uno striscia nel buio nudo

Lo spirito pecca

E l'oscurità riempie tutto

Uno scompare nel terreno e se ne va

La calma vince la tempesta

Nel vuoto lei guarda

Il pasto svanisce con tristezza

Andiamo

Della vita e dell'attesa della pace

Lei stessa sta morendo di fame