Tęcza - Sylwia Grzeszczak

Przy umiarkowanym wietrze

Gdy słońce sięga naszych ciał

Myśli czyste jak powietrze

I trochę wolniej płynie czas

Wracam dobrze znaną drogą

Choć nie do takich samych miejsc

Bo wszystko się zmienia

Bo wciąż panta rhei

Gdzieś na starych zdjęciach szukamy się znów

A losu koleje przywiozły nas tu

Nie wszystko po myśli toczyło się, wiem

I śnimy o przyszłości sen

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

W czarnej porywistej burzy

Co w środku drogi sięga nas

Niespełnionym scenariuszem

Jak deszczem obrywamy w twarz

Mgła przesłania horyzonty

Na pierwszej linii frontu my

A w zmęczonych nadziejach pękają szwy

Lecz w końcu jak znak dla zagubionych serc

Rozbłyśnie najpiękniejsza z tęcz

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak dawno nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

Con venti moderati

Quando il sole raggiunge i nostri corpi

Pensieri limpidi come l'aria

E il tempo passa un po' più lentamente

Torno per una strada nota

Anche se non negli stessi posti

Perché tutto cambia

Perché ancora panta rhei

Da qualche parte nelle vecchie foto stiamo cercando di nuovo

E il destino delle ferrovie ci ha portato qui

Le cose non sono andate come previsto, lo so

E sogniamo un sogno futuro

Prima o poi tutto tornerà

Quello che all'improvviso è caduto dalle nostre mani

Si placherà la sua sete dopo una grande siccità

Cadrà a terra e porterà frutto

Prima o poi le cose cambieranno

Esso compenserà il saldo delle perdite subite

Come un arcobaleno da sogno dopo una tempesta

Il nostro bianco e nero colora il mondo

Un milione di colori

In una tempesta di raffiche nere

Quello che ci raggiunge in mezzo alla strada

Scenario insoddisfatto

Ci colpiamo in faccia come pioggia

La nebbia oscura gli orizzonti

In prima linea, noi

E in stanche speranze le cuciture scoppiano

Ma alla fine come segno di cuori perduti

L'arcobaleno più bello brillerà

Prima o poi tutto tornerà

Quello che tanto tempo fa è caduto improvvisamente dalle nostre mani

Si placherà la sua sete dopo una grande siccità

Cadrà a terra e porterà frutto

Prima o poi le cose cambieranno

Esso compenserà il saldo delle perdite subite

Come un arcobaleno da sogno dopo una tempesta

Il nostro bianco e nero colora il mondo

Un milione di colori