Sprawiedliwość - Verba

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Pokój ciemny rozjaśniony tylko oknem

Co ponurą aurę tworzy nawet gdy jest słońce

W sumie czysto ma w pokoju, brudu ma już dosyć

Za ścianą słyszy podniesione głosy

Tak było zawsze odkąd pamięta

Ojciec pijany krzyczy, na co dzień nie od święta

Krzyczy na całą klatkę, krzyczy na matkę

A kurator nic nie robi — normalne

Kiedyś walnie tak, że ją zabije po prostu

A gdy wytrzeźwieje pójdzie rzucić się z mostu

Czasem krzyczał, że popełni samobójstwo

Za to wszystko co robisz?

— śmiało zrób to

Pozostało siedzieć w tym pokoju jak w schronie

Życie — delikatnie mówiąc — masz rozpier…

«wyrwę się stąd i jeszcze mu pokażę

A sprawiedliwy los wymierzy mu karę»

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Za oknem mija jesień za jesienią

Z drzewa liście lecą, chłodne wichry wieją

Ten pokój pusty, w pośpiechu opuszczony

Otwarte chipsy z terminem ukończonym

Widok czarno-biały choć w kolorze niby

Matka już nie żyje, wróżby się spełniły

Ponoć upadła, a świadków nie było

Sąsiedzi domyślają się kto skrócił jej żywot

Ty za granicą nawet już nie wspominasz

Z opowiadań o rodzinie zawsze się wymigasz

W gazecie piszą dziś o jakimś pijaczku

Co nie dawno się powiesił na pasku

Życie weryfikuje to jest sprawiedliwość

Siadła mu psychika gdy zdrowie się skończyło

Jak krzyczał to z bólu bo nawet już nie chodził

Czas go konkretnie poskładał za to co zrobił

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Molti pensano che il tempo non li raggiungerà

Credono ciecamente che si salveranno

Eppure, alla fine, la giustizia li ottiene

Poi li guardi e sorridi

Stanza buia illuminata solo da una finestra

Che aura cupa crea anche quando c'è il sole

Tutto sommato, la stanza è pulita, lo sporco è sufficiente

Sente delle voci alzate dietro il muro

È sempre stato così da quando si ricorda

Il padre ubriaco urla, tutti i giorni non in vacanza

Urla a tutto l'inquadratura, urla a sua madre

E l'ufficiale di sorveglianza non fa nulla - normale

Era così difficile che l'avrebbe semplicemente uccisa

E quando si riprenderà, uscirà dal ponte

A volte gridava che si sarebbe suicidato

Per tutto quello che fai?

- vai avanti e fallo

Rimase a sedere in questa stanza come in un rifugio

La vita - per usare un eufemismo - hai una pausa...

«Esco di qui e glielo faccio vedere ancora una volta

E solo il destino lo punirà »

Molti pensano che il tempo non li raggiungerà

Credono ciecamente che si salveranno

Eppure, alla fine, la giustizia li ottiene

Poi li guardi e sorridi

Fuori dalla finestra, l'autunno passa dopo l'autunno

Le foglie cadono dall'albero, soffiano venti freschi

Questa stanza è vuota, abbandonata in fretta

Chip aperti con data di scadenza

Vista in bianco e nero, anche se a colori

La mamma non è più viva, le predizioni si sono avverate

A quanto pare è caduta e non c'erano testimoni

I vicini indovinano chi le ha accorciato la vita

Non parli nemmeno all'estero

Esci sempre dalle storie di famiglia

C'è un ubriacone oggi sul giornale

Quello che non molto tempo fa era appeso a una cintura

La vita verifica che questa sia giustizia

La sua psiche si è sgretolata quando la sua salute era finita

Quando lo ha urlato per il dolore perché non camminava nemmeno più

Il tempo lo ha messo insieme per quello che ha fatto

Molti pensano che il tempo non li raggiungerà

Credono ciecamente che si salveranno

Eppure, alla fine, la giustizia li ottiene

Poi li guardi e sorridi