Nekaunība - Ренарс Кауперс, Viegli

Man reizēm ļoti kauns

Reizēm nemaz nav kauna

Reizēm man ļoti patīk ubagot

Ieeju mājās, saku vai jūs nevarētu man dot

Maizi, kādu piciņu sviesta, pabarot, pabarot

Man nemaz nav kauna, ja man prasa kā tā drīkst

Klīst bez darba tāds dūšīgs cilvēks, jauns vēl un veselīgs

Vai tad jums nevajag, es saku, jokdarus augstumus

Dvēselei vajag, es saku, arī svētos rakstus

No manis jūsu dārzā tā pelni staro

No manis tās skumjas vakaros pļavās garo

A volte mi vergogno molto

A volte non è affatto un peccato

A volte mi piace davvero mendicare

Ingresso a casa, diciamo, potresti darmela

Pane, un po' di burro, da mangiare, da mangiare

Non mi vergogno affatto se mi viene chiesto di farlo

Una persona robusta, giovane e sana, esce dal lavoro

Non hai bisogno, dico, di alcune altezze

L'anima ha bisogno, dico, anche delle scritture

Irradia cenere da me nel tuo giardino

Piango nei prati la sera