De Brievenbus Wou Niet Meer - Vof De Kunst

Er was er 's een brievenbus, die op een pleintje stond

Een mooie roje brievenbus;

hij had een open mond

Daar gingen alle brieven in, de hele dag maar door

En nu en dan kwam er een man van 't grote postkantoor

Die haalde dan de brieven uit die brievenbus z’n buik

En deed ze in een grote zak.

O, jongens 't ging zo puik

Maar gisteren zei die brievenbus: Nou wil ik het niet meer

Ik heb er schoon genoeg van, leg de brieven daar maar neer

Hij deed z’n mond dicht met een klap en deed 'm niet meer open

En alle mensen kwamen daar met brieven aangelopen

Ze riepen: Kijk, de bus is dicht, hoe komt dat nou, zeg hee!

Hee, doe je mond 'ns open!

Maar de brievenbus zei: Nee

Toen kwam de directeur, de directeur van 't postkantoor

Die kwam al met een hamer en een beitel en een boor

Maar wat hij ook probeerde, het hielp allemaal geen steek

De brievenbus bleef dicht en werd alleen een beetje bleek

Maar toen kwam kleine Petertje en zei: O, asjeblief

Doe nou je mond eens open, want ik heb zo’n mooie brief!

En als je 't niet voor mij doet, doe het dan voor deze dame!

En toen begon de brievenbus zich vreselijk te schamen

Hij werd nog roder dan tevoor, en riep: Pardon, pardon…

Hij deed zijn mond wijd open, zeg, zo wijd als hij maar kon

De mensen dansten om hem heen, en al die mensen zeien:

Jij bent de beste brievenbus van heel de posterijen

C'era una cassetta delle lettere lì, che era su una piccola piazza

Una bella cassetta delle lettere rossa;

aveva la bocca aperta

Tutte le lettere sono finite lì, tutto il giorno

E di tanto in tanto un uomo veniva dal grande ufficio postale

Ha poi preso le lettere da quella cassetta postale nello stomaco

E mettili in una borsa capiente.

Oh ragazzi è andata alla grande

Ma ieri quella cassetta della posta diceva: Adesso non la voglio più

Ne ho avuto abbastanza, basta mettere le lettere lì

Chiuse la bocca di botto e non la riaprì

E tutte le persone sono accorse con le lettere

Hanno gridato: guarda, l'autobus è chiuso, perché è così, dì ehi!

Ehi, apri la bocca!

Ma la cassetta della posta diceva: no

Poi è arrivato il direttore, il direttore dell'ufficio postale

È già arrivato con un martello, uno scalpello e un trapano

Ma non importa quello che ha provato, non ha aiutato

La cassetta delle lettere rimase chiusa e impallidì solo un po'

Ma poi venne il piccolo Peter e disse: Oh, per favore

Ora apri la bocca, perché ho una lettera così bella!

E se non lo fai per me, fallo per questa signora!

E poi la cassetta postale ha iniziato a essere terribilmente imbarazzata

Diventò ancora più rosso di prima e gridò: Scusami, scusami...

Ha spalancato la bocca, diciamo, più che poteva

La gente ballava intorno a lui, e tutta quella gente diceva:

Sei la migliore cassetta postale di tutti i servizi postali