Een Tante En Een Oom In Laren - Vof De Kunst

Ik heb een tante en een oom,

die zitten in een eikeboom,

een eikeboom in Laren.

Ze hebben zelf, van eikehout,

daar in de boom een huis gebouwd,

ze wonen er al jaren.

Daar slapen ze dan en daar eten ze dan.

't Is erg gezellig, dáár niet van,

zo vrij aan alle kanten!

Ze hebben geen buren met radio,

maar tante vindt het maar zo-zo.

Het is zo hoog, zegt tante.

Zij is nooit echt op haar gemak.

De kinderwagen hangt aan 'n tak

en dat is wel bezwaarlijk.

Ze zegt ook telkens tegen oom:

'k Wil liever in een lagere boom,

hier is 't me te gevaarlijk.

Maar dan zegt oom: Och kom, och kom!

Een lagere boom?

Wél nee, waarom?

We hebben hier alle gemakken.

De kinderen willen toch ook niet weg?

Het is nog al niet heerlijk, zeg,

dat klauteren in die takken!

Vind jij het net een vogelkooi?

Het uitzicht is toch prachtig mooi!

Jij moet ook altijd vitten.

En tante zegt: Nou ja, affijn,

als je het zegt, zal 't wel zo zijn,

dan blijven we hier maar zitten.

Dus woont mijn tante met mijn oom

nog steeds daar in die eikeboom,

ze zijn er erg tevreden.

Mijn oom haalt brood en komt weer thuis.

De kinderen klauteren rondom het huis

en nóóit valt er een naar beneden.

Ho una zia e uno zio,

che siedono su una quercia,

una quercia a Laren.

Hanno se stessi, di quercia,

costruito una casa lì sull'albero,

vivono lì da anni.

È lì che dormono ed è lì che mangiano.

È molto accogliente, vero?

così libero su tutti i lati!

Non hanno vicini con una radio,

ma la zia pensa che sia così così.

È così alto, dice la zia.

Non è mai veramente a suo agio.

La carrozzina è appesa a un ramo

e questo è problematico.

Dice anche allo zio:

Preferirei essere su un albero più basso,

è troppo pericoloso qui.

Ma poi lo zio dice: Oh vieni, oh vieni!

Un albero più basso?

Ebbene no, perché?

Abbiamo tutte le comodità qui.

Anche i bambini non vogliono andarsene, vero?

Non è ancora delizioso, diciamo,

che arrampicarsi su quei rami!

Pensi che sia come una gabbia per uccelli?

La vista è meravigliosamente bella!

Anche tu devi sempre lamentarti.

En zia dice: Bene, bene,

se lo dici tu, deve essere così,

allora ci sediamo qui.

Quindi mia zia vive con mio zio

ancora lì in quella quercia,

sono molto soddisfatti.

Mio zio prende il pane e torna a casa.

I bambini si arrampicano per casa

e mai uno cade.