De Kinderen Van De Zee (Gebaseerd Op Adagio In G Minor) - Liesbeth List, Томазо Альбинони

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

Leeg is nu het strand waar ik sliep met jou.

Het water beweegt over het zand en jij wilde aan land, zo ver weg.

De kinderen van de zee waren heel alleen,

laten niets dan enkel wat verdriet,

dat pijn doet, vreemd, onbekend,

een lied dat aanvliegt over zee.

Zwart is nu de nacht en nergens een schim.

Je weet dat ik hier op je wacht en zeg je dan zo zacht,

ja nergens.

De kinderen van de zee zijn alleen,

alleen met de wind, die niets te spelen vindt dan regen, sneeuw, grijze mist —

een meeuw die wegvliegt over zee.

I figli del mare sono soli,

solo con il vento, che non trova altro per giocare se non pioggia, neve, nebbia grigia -

un gabbiano che vola sul mare.

Vuota è ora la spiaggia dove ho dormito con te.

L'acqua si muove sulla sabbia e volevi atterrare, così lontano.

I figli del mare erano tutti soli,

non lasciare altro che un po' di dolore,

che fa male, strano, sconosciuto,

una canzone che vola sul mare.

Il nero è ora la notte e un'ombra da nessuna parte.

Sai che ti sto aspettando qui e dici così piano,

sì da nessuna parte.

I figli del mare sono soli,

solo con il vento, che non trova altro per giocare se non pioggia, neve, nebbia grigia -

un gabbiano che vola sul mare.