De Sneeuwkoningin - Liesbeth List

De wind streelt mijn haren

Van nevelsatijn

En stuift langs mijn mantel

Van sneeuwhermelijn

En boven alle bergen

Zal ik heersen over dwerg en dal

Met adem van sneeuw

En met ijzel van eeuwen

Ben ik de kou

Ben ik het ijs

Ben ik de dood

Ah ik ben de liefde

Ik zwaai met mijn mouwen

Van weerwolven bont

Een ijsbloemen sluier

Daalt neer uit mijn mond

Het vuur glanst in de dwergenhut

Het dooft als ik de bergen schudt

In regens verdwenen

Van ijs, gruis en stenen

Mijn minnaar, de zon

Keerde terug van zijn reis

Hij kust met zijn stralen

Mijn lichaam van ijs

En 's avonds bloost mijn bergen rood

Mijn tranen zijn der dwergen dood

Hij zal mij verwarmen

Ik smelt in zijn armen

Il vento mi accarezza i capelli

Realizzato in raso nebbia

E sfreccia oltre il mio mantello

Di ermellino delle nevi

E soprattutto montagne

Dovrò governare nano e dale

Con soffio di neve

E con nevischio di secoli

Ho il freddo

Sono io il ghiaccio

Sono il morto

Ah io sono l'amore

Sventolo le maniche

Pelliccia di lupo mannaro

Un velo di fiori di ghiaccio

Scende dalla mia bocca

Il fuoco risplende nella capanna dei nani

Muore quando scuoto le montagne

Scomparso sotto la pioggia

Di ghiaccio, sabbia e pietre

Il mio amante, il sole

Tornato dal suo viaggio

Bacia con i suoi raggi

Il mio corpo di ghiaccio

E la sera le mie montagne arrossiscono

Le mie lacrime sono la morte dei nani

Mi riscalderà

Mi sciolgo tra le sue braccia