Autoportret - AdMa

Moje idolki już nie żyją i nie były raperkami

Czy żeby czuć się artystką, muszę zginąć lub się zabić?

Pastisz, mami, do this, mami

Pragnę być oryginałem, kopiowanie mnie powali

Te kobiety, mam ich zarys, FEMEN jeszcze ich nie scalił

Budowały styl latami, sznyt latami, ideały

Dziś krytycy mają problem, by włożyć je w jakieś ramy

Dziś krytycy wspominają, a ja żyję ich dziełami

Prestiż, got it z aplauzami

Odczuwam jednak dyskomfort, stojąc w tłumie, nie przed Wami

Zazdrość gorzką, ten mechanizm nie Otella, choć z muzami

Tyle razy poszłam w tango, cały czas się wciąż zdradzamy

Wykształcenie artystyczne to podstawa mej podstawy

Ale mam tylko muzyczne, na aktorstwo brakło wiary

Gdybym miała Twój kariotyp, rzekłabym, że brakło jaj

Teraz czuję rozerwanie — dr Jekyll — Mr Hyde

Tak dosłownie dychotomia, artes liberales a scientia

Platońska Akademia, science

To jest tak jak w życiu, jeżeli ktoś mówi: «a pamiętasz jak to było kiedyś?

Było fajnie, a teraz jest do dupy?

Jak myśmy kiedyś, a teraz co za ludzie są»

— to oznaczy, że już przeszedł smugę cienia, to znaczy, że jest już po drugiej

stronie, jemu się już nic w życiu nie zdarzy.

To już jest koniec

I miei idoli non sono più vivi e non erano rapper

Devo morire o uccidermi per essere un artista?

Pastiche, mami, fallo, mami

Voglio essere originale, copiare mi lascerà a bocca aperta

Queste donne, ho il loro contorno, FEMEN non le ha ancora unite

Hanno costruito negli anni lo stile, l'eleganza negli anni, gli ideali

Oggi, i critici hanno problemi a inserirli in un qualche quadro

Oggi i critici ricordano e io vivo delle loro opere

Prestigio, capito con un applauso

Tuttavia, mi sento a disagio a stare in mezzo alla folla, non di fronte a te

Gelosia amara, questo meccanismo non è Otello, anche se con le Muse

Ho ballato il tango così tante volte che ci tradiamo ancora

L'educazione artistica è la base della mia fondazione

Ma ho solo musica, non avevo fiducia nella recitazione

Se avessi il tuo cariotipo, direi che hai finito le uova

Ora sento una lacrima - Dr Jekyll - Mr Hyde

Letteralmente una dicotomia, artes liberales a scientia

Accademia di Platone, scienza

È proprio come nella vita, se qualcuno dice: "Ricordi com'era una volta?

È stato divertente e ora fa schifo?

Come eravamo una volta, e adesso che tipo di persone sono»

- questo significa che ha già superato la striscia d'ombra, ciò significa che è già sulla seconda

non gli succederà mai più niente.

Questa è la fine