Cyklotymia - AdMa

Czas jakoś szybciej mija, szybsza chwila, sen jest lekki, krótki dzień

Dzisiaj myślę: Cyklotymia — F34, wiem

Stosy książek, zaburzenia;

Ja?

Ja?

Ja?

Ja nie

Subdepresja mnie omija, hipomanii pragnę wręcz

Ból nie mija, ból zostaje, bliskich ucisk sięgnął dna

Chyba przez złe doświadczenia miewam lęki, trudniej spać

Nie odbieram telefonów, skrzynka już mi pęka w szwach

Czasem czuję się jak Callas, nieszczęśliwa, łaknę salw

Czucie wglądu mnie przytłacza, psychodynamiczny szał

Gdy szczerość spuszczam ze smyczy, miewam Lśnienia tak jak Jack

Poszukuje szczęścia w gnieździe, lecz kukułka nie ma gniazd

Wiem, że nie jestem samotna, ale z pustką chodzę spać

Niektórzy nie

Rozumieją, że

I samotnym można być

Kiedy telefony urywają się

Nie pamiętam już dokładnie od kiedy odczuwam strach

Przed zwykłymi zadaniami, wyzwaniami rzekłbyś dnia

Może jakoś od liceum, gdy w słuchawce krzyczał alt

Matki mojej koleżanki sączącej z słuchawki jad

Ludzie, widzisz, nas zawodzą jak w Kuracji Majera

Strach przed wagą naszych czynów każe kłamać ciągle nam

Il tempo in qualche modo passa più veloce, il momento è più veloce, il sonno è leggero, il giorno è breve

Oggi penso: Ciclotimia - F34, lo so

Pile di libri, disordine;

IO?

IO?

IO?

non lo faccio

La sottodepressione mi sfugge, bramo l'ipomania

Il dolore non passa, il dolore resta, l'oppressione dei propri cari ha raggiunto il fondo

Immagino che a causa di brutte esperienze soffro di ansia, è più difficile dormire

Non rispondo alle chiamate, la mia casella di posta sta scoppiando

A volte mi sento Callas, infelice, ho voglia di raffiche

La sensazione di intuizione mi travolge, frenesia psicodinamica

Quando lascio andare l'onestà, ho Shining proprio come Jack

Cerca la felicità nel nido, ma il cuculo non ha nidi

So di non essere solo, ma vado a dormire vuoto

Alcuni no

Lo capiscono

E puoi essere solo

Quando i telefoni si spengono

Non ricordo esattamente quando ho provato paura

Prima delle solite incombenze, sfide che direste della giornata

Forse dai tempi del liceo, quando l'alt urlava nella cornetta

La madre del mio amico che trasuda veleno dall'auricolare

Le persone, vedi, ci deludono come nel trattamento di Majer

La paura del peso delle nostre azioni ci fa mentire sempre