Bavul - Allame

Bu Zombi ruhen hasta

Gelecek on yıl için şüpheli ciğerlerim sigara

Mevzu pay kap’cak mirastan

Son günlerde yağmurlar çoğaldı

Dikkatim kayıpken iyice şiirlerden nefret ettim hatta

Şu melankolik suskunluklar çoğu zaman komiktir

Acının insanlarla eşdeğer bir ortak hâli yok ki

Hepimiz aynı kırgınlığı yaşasaydık şayet

Biri kahrolurken başkasına gülünç olmazdı d’i' mi?

«Kaç, vaktin varken git!»

diyor aklım

Lanet umutları on üç yıl evel can kaybında bıraktım

«Şeytanın bacaklarını kır!»

diyor artık mantık

Unutmak yalnız bugün güzel geleceğini karartır

Yazdıkça daha da öfkeleniyo'sun

Dünya kapat çeneni, sesin beni deli ediyo', sus

Veyahut konuş, dediğin olsun, zarardan dönme lüksün yok

Şu andan itibaren hiç geçer mi forsun (Hayır!)?

Tüm hayatım bavuluma sığar

Küs yaşıyorum, terk etti doğa

Dört duvar yalnızlığıma boğar

Sor «Hiç umudun var mı daha?»

Başım belada, göz yaşına terk vedalar

Birlikte güçsüzüz geçilmiyor yekpare dağlar

Tek başıma suçluyum, vicdansız mahkemem mübalağa

Hem insan ol hem iyilik yeşertsin dünya ne âlâ

Sabah fenalar, akşam alkol krizleri

Aitsizlik, önlemim güvensiz dost ilişkileri

Yok gururun, paramparça hâlde, bak ne oldu, berbat ettin

Sahibim bi' kara deftere, yazdım insan klişeleri

Ne bekliyordun?

Monokromum, renkli yolun

Dök eteklerinden taşları, başka bi' şans vermiyorum

Bana gözüm karardı, mantık dahilinde görmüyorum

Dünya galaksinin satılık adisinden canlılar reyonu

Farz-ı misal öldün, dünya'ya dönüp bakma şansın olsa

Yalanları görürdün, parayla ters gömüldün

Hayata sor hüzünlü zamanla imtihanı

Zor misafirin, kendiyle eş güdümlü

Questo Zombie è malato di mente

I miei polmoni dubbiosi per i prossimi dieci anni

Il soggetto prenderà una quota dall'eredità.

Ha piovuto negli ultimi giorni

Odiavo persino le poesie mentre ero distratto

Quei silenzi malinconici sono spesso divertenti

Il dolore non ha un equivalente comune con gli esseri umani.

Se avessimo tutti lo stesso risentimento

Non sarebbe ridicolo per qualcun altro quando qualcuno era fottuto d'i'?

"Corri, vai finché puoi!"

dice la mia mente

Ho lasciato le maledette speranze tredici anni fa alla perdita di vite umane

"Rompi le gambe al diavolo!"

dice la logica

Dimenticare da solo oscura il tuo bellissimo futuro oggi

Più scrivi, più ti arrabbi

Mondo zitto, la tua voce mi sta facendo impazzire', stai zitto

O parla, qualunque cosa tu dica, non hai il lusso di tornare dal male

Passerà mai d'ora in poi (No!)?

Tutta la mia vita sta nella mia valigia

Sono offeso, la natura ha abbandonato

Quattro muri mi affogano nella mia solitudine

Chiedi "Ha ancora qualche speranza?"

Sono nei guai, saluti in lacrime

Siamo deboli insieme, montagne invincibili

Sono colpevole da solo, la mia corte senza scrupoli è esagerata

Sii umano e lascia crescere la bontà, che mondo fantastico

Nausea mattutina, crisi alcolica serale

L'appartenenza, la mia precauzione sono le relazioni amichevoli insicure

Nessun orgoglio, è a pezzi, guarda cos'è successo, hai fatto un pasticcio

Ho un taccuino nero, ho scritto cliché umani

Cosa ti aspettavi?

La mia monocromia, la tua strada colorata

Versa i sassi dalle tue gonne, non do un'altra possibilità

Sono preso alla sprovvista, non vedo entro ragione

Corridoio degli esseri viventi dal nome della galassia del mondo in vendita

Ad esempio, se hai la possibilità di guardare indietro al mondo, sei morto.

Tu vedevi le bugie, seppellite a testa in giù con i soldi

Chiedi alla vita, la sua prova con il tempo triste

Il tuo ospite difficile, autocoordinato