Gouden Regen - Benny Neyman

Gouden regen groeide voor je deur toen ik voorbij kwam

De geur vergeet ik nooit mijn leven lang

Een gouden regen bloeide tot het einde van het voorjaar

Maar onze liefde broeide toen de hele zomer lang

Ik hield je in mijn armen toen de zomer was verdwenen

De gouden druppels regen op je raam

Je blijf maar naar me kijken, onbegrepen en in tranen

Zo ben ik toen voorgoed bij jou de voordeur uitgegaan

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel

En als zo velen vaak veranderden ook wij

Het is voorbij gegaan, toch zal het leven doorgaan

En zal elk voorjaar jou herinneren aan mij

Gouden regen groeit hier niet langs nieuwbouw grauwe dreven

Waar alles zonder kleur is hemelhoog

Alleen de grijze torens van beton die mij omringen

Vermengen met de kleuren van een gouden regenboog

Dan hoor ik je weer lachen, voel je warmte heel dicht bij me

De kamer is zo leeg en koud en kil

Ik koos een andere weg dan die waar jij op wilde doorgaan

Nu zal ik moeten doorgaan ook wanneer ik niet meer wil

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel

En als zo velen ben ik niet meer zoals toen

Het is voorbij gegaan, maar kun je me vergeven

Ik deed alleen maar wat ik vond dat ik moest doen

Gouden regen valt er naar beneden in November

Opeens zijn ook mijn ogen niet meer droog

De donder en de bliksem die mijn adem doen verstikken

Veranderen de kleur van onze gouden regenboog

Het is voorbij gegaan, zoals zo vaak zo veel

En gouden regen bloeit weer volgend jaar in mei

Het is voorbij gegaan, we zullen moeten doorgaan

Om nooit meer stil te staan, bij toen bij jou en mij

La pioggia dorata è cresciuta alla tua porta quando sono passato

Non dimenticherò mai l'odore nella mia vita

Una pioggia dorata fiorì fino alla fine della primavera

Ma poi il nostro amore stava fermentando per tutta l'estate

Ti ho tenuto tra le mie braccia quando l'estate era finita

Le gocce dorate della pioggia sulla tua finestra

Continui a guardarmi, incompreso e in lacrime

È così che ho lasciato la tua porta per sempre

È passato, come spesso accade

E come tanti spesso, anche noi siamo cambiati

È passato, ma la vita andrà avanti

E ti ricorderò me ogni primavera

La pioggia dorata non cresce qui lungo i viali grigi di nuova costruzione

Dove tutto è senza colore alle stelle

Solo le grigie torri di cemento che mi circondano

Mescolandosi con i colori di un arcobaleno dorato

Poi ti sento ridere di nuovo, sento il tuo calore molto vicino a me

La stanza è così vuota, fredda e fredda

Ho scelto una strada diversa da quella su cui volevi continuare

Ora dovrò continuare anche quando non ne vorrò più

È passato, come spesso accade

E come tanti non sono più come allora

È passato, ma puoi perdonarmi?

Ho fatto solo quello che pensavo di dover fare

La pioggia dorata cade a novembre

Improvvisamente i miei occhi non sono più asciutti

I tuoni e i fulmini che mi soffocano il respiro

Cambia il colore del nostro arcobaleno dorato

È passato, come spesso accade

E la pioggia dorata sboccia di nuovo l'anno prossimo a maggio

Non c'è più, dovremo andare avanti

Per non smettere mai di soffermarsi di nuovo, allora con te e me