Ik Ben Een Zoon - Boudewijn De Groot

Ik ben een zoon van grauwe westerstranden

Hoewel het zand waar ik ter wereld kwam rood was gekleurd

Daarmee voel ik ook nog steeds die vage banden

Ze vormen het begin van wat sinds die tijd is gebeurd

Daar was mijn moeder in het kwetsbaarst van haar leven

Daar kreeg ze mij temidden van het uitgeteerde vuil

En terwijl de amper levenden nog dankbaar achterbleven

Kieperde de jap haar dode lichaam in een kuil

Weten doe ik niets en weinig heb ik kunnen horen

Voelen was het enige dat ik kon

Ik heb er steeds voor moeten waken die vaagheid te verstoren

Nooit zal ik teruggaan waar het eens begon

Moet ik genieten van de zilverwitte stranden

Als ik niet zien kan hoe ze weggereden werd

Op een kar met levensresten, haar dode lege handen

Waarmee ooit om vrede gebeden werd

Nu sta ik hier in lichte, warme steden

Hier sta ik en zing het allerhoogste lied

Gezond en wel genietend van de vrede

Maar wie mij liefhad weet dit alles niet

Moet ik gaan naar die zachte groene velden

En zoeken naar dat ene witte kruis

Alleen haar naam konden ze erop vermelden

Die weet ik al — ik blijf maar thuis

Sono un figlio di grigie spiagge occidentali

Anche se la sabbia dove sono nato era colorata di rosso

Anche con quello sento ancora quei vaghi legami

Sono l'inizio di ciò che è accaduto da allora

Mia madre era la più vulnerabile della sua vita

Lì mi ha preso in mezzo alla sporcizia emaciata

E mentre i vivinti sono rimasti grati

Il giapponese ha fatto cadere il suo cadavere in una fossa?

Sapendo di non fare nulla e di sentire poco

Sentire era tutto ciò che potevo

Ho sempre dovuto stare attenta a non disturbare quella vaghezza

Non tornerò mai più dove è iniziato

Dovrei godermi le spiagge bianche d'argento

Se non riesco a vedere come è stata scacciata

Su un carro con resti di vita, le sue mani vuote e morte

Quello che una volta pregava per la pace

Ora sono città illuminate e calde

Eccomi qui a cantare la canzone suprema

Sano e godendo della pace

Ma chi mi ha amato non sa tutto questo

Dovrei andare in quei morbidi campi verdi

E cercando quella croce bianca

Potevano solo metterci sopra il suo nome

Lo so già — rimango a casa