Goud - De Kift

Ik heb geen spijt, geen tranen, geen verlangen;

Zoals rook van appelbloesems teer

Door het goud van het verval omvangen

Gaat alles voorbij en keert niets weer

Nooit meer zul je zoals vroeger strijden

M’n hart dat door de kou is aangedaan

't Land der berken zal mij niet verleiden

Ooit nog blootsvoets er doorheen te gaan

Zelden zet hij als in vroeger dagen

Zwerversgeest, mijn lippen nog in gloed

Dat gaat nu allemaal vervagen

Vurig oog een zinderend gemoed

Ik verlang nu minder dan tevoren

Leven, ben je soms een droom van mij?

't Is als reed ik bij het lentegloren

's Morgens op een roze paard voorbij

Elk van ons moet van dit leven scheiden

't Kooperen lover van de esdoorn kwijnt

Wees gezegend tot het eind der tijden

Al wat bloeit en daarna weer verdwijnt

Non ho rimpianti, né lacrime, né desideri;

Come il catrame di fumo di fiori di melo

Circondato dall'oro della decadenza

Tutto passa e niente ritorna

Mai più combatterai come prima

Il mio cuore colpito dal freddo

La terra delle betulle non mi tenterà

Mai andarci a piedi nudi

Raramente mette come in altri tempi

Il fantasma del viandante, le mie labbra ancora brillano

Ora svanirà tutto

Occhio infuocato una mente frizzante

Voglio ora meno di prima

Vita, a volte sei un mio sogno?

È come se stessi guidando all'alba di primavera

Al mattino è passato un cavallo rosa

Ognuno di noi deve separarsi da questa vita

L'amante dell'acero Kooperen sta languindo

Sii benedetto fino alla fine dei tempi

Tutto ciò che fiorisce e poi scompare di nuovo