Kalan Huuto - De Kift

Couplet:

Een jaar is niets

Een veer in de wind

Een ademtocht

Je draait je om en het is voorbij

IJs, knop, blad, twijg

Eenden in de sloot

Stoppels op het veld

365 morgens, 365 nachten

Een verstuikte enkel, een loopneus

De dood van een verre neef

Spreeuwen in de dakgoot

Een ontwortelde boom

Ramen schuiven open, gordijnen dicht

De zon brandt koperglanzend in het ruit

Een jaar, een jaar is niets

Refrein:

365 morgens (4x)

Couplet:

Zij stond aan het eind van de wereld

De koude witte booglampen waren genadeloos

En maakten alles naakt en deerniswekkend

Maar achter haar groeide een verschrikkelijke duisternis

Geen zwart was zo zwart als de duisternis rondom de witte lampen

Hij deed de schreeuw in haar groeien

De nooit gehoorde vissenschreeuw van het eenzame dier

Wat door zijn eigen zee wordt overweldigd

Hij waste als de vloed

Hij ruist met donkere vlerken

Dreigend als de branding

Hij sist verderfelijk, als schuim

Refrein:

365 morgens (4x)

Couplet:

Je bent een schrielkip

Weet je dat wel?

Er waren handen, gezichten, lippen

'Blijf je?'

vroeg ze zacht

'Ja'

'Lang?'

'Ja'

'Altijd?'

'Je haar ruikt naar natte takken,' zei ik

'Altijd?'

vroeg ze opnieuw

Ik rukte het raam open

De nacht greep met koude handen naar mijn naakte borst

En ik zei: 'luister eens, wacht op me, als het leven is zoals jij mij altijd

heb gezegd, dan kom ik terug hoor je'

Haar mond schemerde ziekelijk rood in haar witte gezicht

'Blijf toch!'

Maar ik liep met hol weergalmende stappen weg

En achter mij zakte de maangrijze straat weer stom geworden terug in haar

steengeworden eenzaamheid

Het open venster piepte

Toen ik omkeek, was achter het raam een rode mond

'Blijf toch!,' huilde die

Refrein:

distico:

Un anno non è niente

Una piuma al vento

un respiro

Ti rigiri ed è finita

Ghiaccio, germoglio, foglia, ramoscello

Anatre nel fosso

Stoppie in campo

365 mattine, 365 notti

Una caviglia slogata, un naso che cola

La morte di un lontano cugino

Storno nella grondaia

Un albero sradicato

Le finestre si aprono, le tende chiuse

Il sole brucia di rame nella finestra

Un anno, un anno non è niente

Coro:

365 mattine (4x)

distico:

Era alla fine del mondo

Le fredde lampade ad arco bianco erano spietate

E reso tutto nudo e disgustoso

Ma dietro di lei cresceva una terribile oscurità

Nessun nero era così nero come l'oscurità attorno alle lampade bianche

Ha fatto crescere l'urlo tra i capelli

Il pesce mai sentito piangere dell'animale solitario

Ciò che è travolto dal suo stesso mare

Si lavò come il diluvio

Fruscia con le ali scure

Minacciare come il marchio

Sibila malvagiamente, come schiuma

Coro:

365 mattine (4x)

distico:

Sei un pollo scaltro

Lo sai che?

C'erano mani, volti, labbra

'Rimani?'

chiese sottovoce

'Sì'

'Lungo?'

'Sì'

'Tutto il tempo?'

«I tuoi capelli odorano di rami bagnati», dissi

'Tutto il tempo?'

ha chiesto di nuovo

Ho strattonato la finestra

La notte strinse il mio petto nudo con mani fredde

E ik ha detto: 'Ascolta, aspettami, se la vita è come te sempre me

ho detto, poi tornerò, hai sentito'

La sua bocca brillava di un rosso malaticcio sul viso bianco

"Restare!"

Ma mi sono allontanato con passi vuoti e echeggianti

E dietro di me la strada dei raggi di luna sprofondava di nuovo in lei., di nuovo muta

la solitudine si è trasformata in pietra

La finestra aperta emise un segnale acustico

Quando ho guardato indietro c'era una bocca rossa dietro la finestra

«Resta qui!» gridò

Coro: