Usmiech Smierci - Dzem

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę

Twoich ust tak piękny kształt

Jestem teraz teraz sam ucichł wokół szum i gwar

Wszyscy ze swoimi, lub do swoich poszli żon

Kto pomoże, teraz kto?

Znaleźć mi w tej ciszy twarz

Mojej małej, którą dawno już

Śmierć okrutna zabrała mi

Pamiętam, pamiętam dobrze ją

Jak weszła przez zamknięte drzwi

Nie mogłem w to uwierzyć

Lecz Ty wiedziałaś już

Że to śmierć odwiedziła nasz dom

I krzyczałem: «Nie zabieraj jej

Zostaw małą, zostaw proszę Cię!»

Ale ona tylko uśmiechnęła się

Mówiąc: «Ma już tylko mnie.»

Siedziałem na Twym łóżku ściskając Twoją dłoń

Lecz ona chłodna była już

Potem tylko przez chwilę widziałem taniec Twój

Taniec Twój ze straszną śmiercią

Wiem, że ona do wszystkich, do mnie też

Wejdzie dumnie przez zamknięte drzwi

I do tańca mnie zaprosi bym

Moją małą spotkać mógł

Moją małą, moją małą spotkać mógł

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę…

Quando una lacrima colpisce una lacrima, vedo di nuovo

Delle tue labbra così bella forma

Ora sono solo calmato intorno al brusio e al brusio

Ognuno andava dalle proprie mogli o dalla propria

Chi aiuterà, ora chi?

Trova il mio volto in questo silenzio

Il mio piccolo, che è molto tempo fa

La morte crudele mi ha preso

Ricordo, la ricordo bene

Come è entrata attraverso la porta chiusa

Non potevo crederci

Ma lo sapevi già

Che fosse la morte a visitare la nostra casa

E io gridavo: «Non portarla via

Lascia il suo bambino, per favore lascia te! »

Ma lei ha semplicemente sorriso

Dicendo: "Lui ha solo me".

Mi sono seduto sul tuo letto stringendoti la mano

Ma lei era già cool

Poi ho visto la tua danza solo per un momento

La tua danza con una morte terribile

So che lavora per tutti, anche per me

Entrerà con orgoglio da una porta chiusa

E mi inviterei a ballare

Potrebbe incontrare il mio piccolo

Potrebbe incontrare il mio piccolo, il mio piccolo

Quando una lacrima colpisce una lacrima, rivedo...