Będę śniła - Edyta Gorniak

Odeszli już ostatni, co ścigali wiatr

W kraje uśpionych miast

W źrenice jezior, ostrza traw, proporce drzew

Jak sen i czar…

Będę śniła swoją baśń

Powrócę tutaj znowu

W mrocznych zamkach skryty skarb

Lecz jak?

Pędzą konie w ciszy mgieł

Kto drogę zna?

Któżby mógł zatrzymać je

W zapadłych murach wielka miłość

Wielkie łzy

W zimnym spojrzeniu gwiazd

Piękni rycerze w srebrnych zbrojach

Wznoszą się

Ponad noc, ponad sen, ponad czas.

Będę śniła swoją baśń

W mrocznych zamkach skryty skarb

Pędzą konie w ciszy mgieł

Któżby mógł zatrzymać je

Swoją baśń…

Będę śniła swoją baśń

Powrócę tutaj znowu …

Gli ultimi che hanno inseguito il vento erano scomparsi

Nei paesi delle città dormienti

Nelle pupille dei laghi, i fili d'erba, gli stendardi degli alberi

Come un sogno e un fascino...

Sognerò la mia favola

Tornerò di nuovo qui

Un tesoro è nascosto in oscuri castelli

Ma come?

Fanno correre i cavalli nel silenzio delle nebbie

Chi conosce la strada?

Chi potrebbe tenerli

Grande amore tra i muri caduti

Grandi lacrime

Nel freddo sguardo delle stelle

Bellissimi cavalieri in armatura d'argento

Si alzano

Durante la notte, nel sonno, nel tempo.

Sognerò la mia favola

Un tesoro è nascosto in oscuri castelli

Fanno correre i cavalli nel silenzio delle nebbie

Chi potrebbe tenerli

La tua favola...

Sognerò la mia favola

Tornerò di nuovo qui...