Mono Emena Fovamai - Giorgos Mazonakis

Και ξεφυλλίζω της ζωής μου το βιβλίο

Βλέπω να κλείνει εμπρός μου ο ορίζοντας

Μες στην ομίχλη· κι έτσι μόνος παραλύω

Φεύγω στη νύχτα, την καρδιά μου βρίζοντας

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Από αγάπες χαμένες κι από λάθη δικά μου

Την καρδιά μου την βρίζω που δεν είσαι κοντά μου

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Ανάμεσά μας το σκοτάδι και οι τύψεις

Και πώς να πούμε λόγια που δεν τα `παμε;

Θα `θελα απόψε στο κορμί σου να με κρύψεις

Και να σου λέω «πιο πολύ αγάπα με»

E sfoglio il libro della mia vita

Vedo l'orizzonte chiudersi davanti a me

Nella nebbia; e così sono paralizzato da solo

Esco di notte, maledicendo il mio cuore

Non ho paura degli altri, ho solo paura di me stesso

Quello che ricordo ancora mi uccide di notte

Dagli amori perduti e dai miei errori

Maledico il mio cuore che non sei vicino a me

Non ho paura degli altri, ho solo paura di me stesso

Quello che ricordo ancora mi uccide di notte

Tra noi oscurità e rimorso

E come possiamo dire parole che non ci piacciono?

Vorrei che mi nascondessi nel tuo corpo stanotte

E per dirti "amami di più"