Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Caso vuoto notturno - acceleratore

Ti sembra una notte inospitale

In case e colonne deserte

Le nostre immagini frantumate.

Nella mia mente ti interrogo

Bevo tutta la mia solitudine

E come una lite in un caffè

Nella mia mente risuonano due voci.

E apro la voce che dice fine

L'altro che ti manca, l'ho pagato con il sangue

lascio il tuo ricordo

Dal momento che non ti manca lo stesso.

E apro la voce che dice fine

L'altro che ti manca, l'ho pagato con il sangue

E se la denuncia va a me

Non ti devo tanta grazia.

Ti lancio carta bianca adesso

Più si accende il fuoco.

Contro il tempo in salita

Tu nei camion della spazzatura

Insieme all'altra spazzatura

Ornamenti senza profumo.

Con il faro spento domani

Come la mia sigaretta bagnata

dirò addio

E ne sentirò una da entrambe le voci.