Sopa Ki Akou - Giorgos Mazonakis

Ο πρώτος πόνος άγριος πόνος και γνωστός

Ο δολοφόνος συνήθεις ύποπτος και αυτός

Στην ύπαρξη μου ένα σου φεύγω εν ψυχρώ

Μοιραία σφαίρα κι όμως ζω

Ο πρώτος πόνος θέλει το χάδι του καιρού

Πριν κλείσει χρόνος θα ‘μαι και μόνος μα και αλλού

Στο σπίτι κόσμος, βόλτες, ποτά και σινεμά

Να ‘ναι οι φίλοι μου καλά

Το ΄πιασα το νόημα, δεν είσαι ότι λες

Παίζεις με του κόσμου τις καρδιές

Και εξοργίζομαι με εμένα που έδωσα πολλά

Που σε αντίθεση με εσένα

Δάκρυα και ψιχάλες ένα

Σώπα κι άκου, πόνος είναι θα περάσει

Απ΄το χέρι άλλο χέρι θα με πιάσει

Και στο πάτωμα ριγμένα

Ρούχα, χρόνια αναμμένα

Ούτε ίχνος δεν θα μείνει απο ‘σένα

Σώπα κι άκου, πόνος είναι θα με κάψει

Μα μετά η λογική μου θα σε γράψει

Απο τα αρχικά της μέρας, απ΄τις ώρες κάθε μέρας

Σαν σκουπίδι θα σε πάρει ο αέρας

Ο πρώτος πόνος κρατιέται μέσα μου γερά

Εσύ συγχρόνως λυπάσαι τάχα φανερά

Πάνω στην ώρα, ραγδαία ήρθε η βροχή

Δε σου ξεπλένει την λερωμένη σου ψυχή

Il primo dolore selvaggio e noto

Anche l'assassino è un sospetto comune

Nella mia esistenza ti lascio al freddo

Sfera fatale eppure vivo

Il primo dolore vuole la carezza del tempo

Prima che scada il tempo, sarò solo e altrove

A casa persone, passeggiate, drink e film

Sì, i miei amici stanno bene

Ho capito, non sei quello che dici

Giochi con i cuori delle persone

E sono arrabbiato con me stesso per aver dato così tanto

a differenza di te

Lacrime e briciole

Stai zitto e ascolta, il dolore passerà

Da una mano all'altra mano mi prenderà

E gettato a terra

Vestiti, anni accesi.

Di te non resterà traccia

Stai zitto e ascolta, il dolore mi brucerà

Ma poi la mia logica ti scriverà

Dall'inizio della giornata, dalle ore di ogni giorno

Il vento ti prenderà come spazzatura

Il primo dolore mi tiene stretto

Allo stesso tempo, sei chiaramente ovviamente dispiaciuto

Puntuali, la pioggia è arrivata rapidamente

Non lava via la tua anima sporca