Tosa Vradia - Giorgos Mazonakis

Στον εαυτό μου δεν θ' απαντήσω ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω

Κι αυτή τη νύχτα που΄ναι μεγάλη με ποιο κορμί χαμένο θα΄μαι πάλι

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω

Πάλι τα ίδια θα καταφέρω, ούτε στο σπίτι να γυρίσω δεν θα ξέρω

Μοναξιά θάλασσα

Έφυγες και άδειασα

Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλείστηκα για σένα

Δύσκολα ξημέρωσα

Ποιο ποτό πανάθεμα το να το πιω να πέσω κάτω

Σαν να με μαχαίρωσαν

Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα

Μόνο εσύ τα ξέχασες

Γέμισες την αγκαλιά μου, τώρα στοίχιωσε η καρδιά μου

Σ' έχασα και μ' έχασες

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που με χαμόγελο απ΄τον γκρεμό θα πέσω

Όλα τα λάθη για συντροφιά μου και από εσένα τίποτα μπροστά μου

Non risponderò a me stesso quali labbra ubriache bacerò

E stasera è un grande giorno con il quale il corpo perduto sarò di nuovo sepolto

Mi perdonerò di poter fare tutto ciò che non mi piace

Farò di nuovo lo stesso, non saprò nemmeno quando tornare a casa

Solitudine mare

Te ne sei andato e io ho svuotato

Tante notti uccise sono stato escluso per te

Ho fatto fatica a svegliarmi

Che maledizione berlo per cadere

Come se fossi stato pugnalato

Tante notti uccise sono vive per me

Solo tu hai dimenticato

Hai riempito le mie braccia, ora il mio cuore è allineato

Io ho perso te e tu hai perso me

Mi perdonerò per essere caduto da un dirupo con un sorriso

Tutti gli errori per la mia azienda e da te niente davanti a me