Achterlangs - Herman Van Veen

De meeste treinen rijden achterlangs het leven

Je ziet een schuurtje met een fiets er tegen aan

Een kleine jongen is nog op, hij mag nog even

Je ziet een keukendeur een eindje openstaan

Als je maar niet door deze trein werd voortgedreven

Zou je daar zondermeer naar binnen kunnen gaan

Zodra de schemer was gedaald

Was je niet langer meer verdwaald

En je ontmoette daar niet eens, niet eens verbaasde blikken

Je zou toch komen?

Iedereen had het vermoed

En ze zouden even haast onmerkbaar naar je knikken

Want wie verwacht is, wordt maar nauwelijks begroet

Je zou je zomaar aan hun tafel kunnen schikken

En alle dingen waren plotseling weer goed

Zodra de schemer was gedaald

Was je niet langer meer verdwaald

Je hoefde daar geen druppel, geen druppel alcohol te drinken

Want grenadine zou je smaken als cognac

Je zag het haardvuur achter micaruitjes blinken

Er kwam een merel zitten zingen op het dak

En die paar mensen die je nooit hebt kunnen missen

Kwamen daar binnen met een lach op hun gezicht

Je zou je voortaan nooit meer in de weg vergissen

Je deed het boek van alle droevenissen dicht

Maar ach, de trein is doorgegaan

En kilometers daar vandaan

La maggior parte dei treni viaggia dietro la vita

Vedi un capanno con una bicicletta contro

Un ragazzino è ancora sveglio, può ancora andare

Vedi una porta della cucina che si apre un po'

Se solo non fossi guidato da questo treno

Potresti entrarci senza dubbio

Una volta sceso il crepuscolo

Non eri più perso

E non ti sei nemmeno incontrato lì, nemmeno sguardi sorpresi

verresti?

Tutti lo sospettavano

E ti farebbero un cenno quasi impercettibile

Perché chi ci si aspetta difficilmente viene accolto

Potresti semplicemente sistemarti al loro tavolo

E tutte le cose erano improvvisamente di nuovo buone

Una volta sceso il crepuscolo

Non eri più perso

Non c'era bisogno di bere una goccia, non una goccia di alcol lì

Perché la granatina per te sa di brandy

Hai visto il fuoco brillare dietro le cipolle di mica

Un merlo venne a cantare sul tetto

E quelle poche persone che non sei mai riuscito a perdere

Sono entrati lì con il sorriso sulle labbra

D'ora in poi non faresti mai un errore nel modo

Hai chiuso il libro di tutti i dolori

Ma ehi, il treno è continuato

E a chilometri da lì