Cirkels (The Windmills Of Your Mind) - Herman Van Veen

Rond als de wijnvlek van eergister

Op het vuile tafelblad

Spelen gouden druppels zonlicht

Op het koude tegelpad

En de rimpels in de vijver

En het vangnet van een spin

Zijn allemaal maar cirkels

Zonder einde of begin

En de tijd verslijt de dagen

Met de wijzers van de klok

Die de uren traag vermalen

Heel geruisloos, zonder schok

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

's Avonds als je door je wimpers

Soms de zon ziet ondergaan

In een feest van gele vonken

Die in bloei lijken te staan

En de sterren op je netvlies

Trekken strepen in de lucht

Maar zodra de nacht weer nadert

Slaan je dromen op de vlucht

Door een klok met kromme wijzers

Die de tijd in stukken maalt

Ligt de zomer weer aan flarden

Want de klok heeft niet gefaald

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Tel de gladde kiezelstenen

Waarmee jij je zakken vult

Maar de mooiste ging verloren

Door je eigen stomme schuld

Toen je met haar langs het strand liep

Was elke schelp een juweel

Maar nu zie je niets dan keien

Groot en grijs en veel te veel

Hoor gefluister in het ruisen

Van de rusteloze zee

Als je haar dan niet kon missen

Waarom ging je dan niet mee

Bij het afscheid van de zomer

Zag je eindelijk gevaar

Toen elk blad een kleur kreeg

Van haar honinggele haar

De rimpels in de vijver

De webben van een spin

Zomaar cirkels in de ruimte

Zonder einde of begin

In een eindeloos refrein

Er bestaat geen medicijn

Tegen oud of eenzaam zijn

Rotonda come la macchia di vino dell'altro ieri

Sul piano del tavolo sporco

Riproduzione di gocce dorate di luce solare

Sul percorso freddo delle piastrelle

E le rughe nello stagno

E la rete di sicurezza di un ragno

Sono tutti solo cerchi

Senza fine né inizio

E il tempo consuma i giorni

Con le lancette dell'orologio

Macina quelle ore lentamente

Molto silenzioso, senza shock

Non c'è medicina

Contro il vecchio o la solitudine

La sera quando ti tra le ciglia

A volte il sole tramonta

In Una festa di scintille gialle

Sembra che siano in fiore

E la starson la tua retina

Disegna linee nell'aria

Ma non appena la notte si avvicina di nuovo

Salva i tuoi sogni in fuga

Da un orologio con le lancette storti

Chi fa a pezzi il tempo

L'estate è di nuovo a brandelli

Perché l'orologio non ha fallito

Non c'è medicina

Contro il vecchio o la solitudine

Conta i sassolini lisci

Con cosa ti riempi le tasche

Ma la più bella è andata perduta

Per tua stupida colpa

Quando camminavi lungo la spiaggia con lei

Ogni conchiglia era un gioiello

Ma ora non vedi altro che massi

Grandi e grigie e troppi

Ascolta sussurri nel fruscio

Dal mare inquieto

Se non potevi perderla

Allora perché non sei venuta con me

All'addio all'estate

Hai finalmente visto il pericolo

Quando ogni foglia ha un colore

Dai suoi capelli color miele

Le rughe nello stagno

Le tele di un ragno

Solo cerchi nello spazio

Senza fine né inizio

In un coro infinito

Non c'è medicina

Contro il vecchio o la solitudine