De Laatste Twee Der Dapperen - Herman Van Veen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Ze hebben gezien

Maar blijven bezig met niet meer glad te strijken gevoel.

Ze zien Bedrogen

Echtgenoot

De man in de verkeerde reus

De waarheid in het cliché

Hij zeult maar, van theater naar theater

De rol is eeuwig

Het wordt nooit meer later

Alles trekt scheef als in een farce

Armen waaien van hem los in gebaren

Taal gaat wapperen

Barse wanhoop wankelt door de holle hallen van zijn stem.

Slingerende

grootspraak slaat een arm om hem heen:

Hij en hem, de laatste twee der dapperen

Ze hebben gezien

Hij zingt

Hij zingt

Zijn lul verschrompelt

Hoort zijn kloten knarsen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Hij hoort het koken van zijn bloed

Het rusteloze bonken van zijn hart

Alles raast als in een storm

Woorden blijven stokken in zijn strot

Daverende stilte

Elke huisdeur is op slot

God, verkleed als Johnny Walker

Slaat een arm om hem heen

Zijn haar valt uit

Zijn rug trekt krom

Hij vlucht in een viool

Hoort dwars door zijn gekweel

De vogels zingen

Vede nello specchio del camerino

Gli anelli intorno ai suoi occhi

Come cerchi di pietre in una piscina

hanno visto

Ma rimani occupato senza più appianare la sensazione.

Vedono Ingannati

Marito

L'uomo nel gigante sbagliato

La verità nel cliché

Si trascina e basta, di teatro in teatro

Il ruolo è eterno

Non è mai tardi

Tutto ruota come in una farsa

Le braccia soffiano via da lui in gesti

La lingua svolazzerà

La crudele disperazione ondeggia attraverso i vuoti corridoi della sua voce.

oscillante

vantandosi gli mette un braccio intorno:

Lui e lui, gli ultimi due dei coraggiosi

hanno visto

Lui canta

Lui canta

Il suo cazzo si accartoccia

Ascolta le sue palle scricchiolare

Vede nello specchio del camerino

Gli anelli intorno ai suoi occhi

Come cerchi di pietre in una piscina

Sente il suo sangue ribollire

Il battito inquieto del suo cuore

Tutto infuria come in una tempesta

Le parole gli restano in gola

silenzio fragoroso

Ogni porta d'ingresso è chiusa a chiave

Dio vestito da Johnny Walker

gli mette un braccio intorno

I suoi capelli stanno cadendo

La sua schiena è inarcata

Fugge con un violino

Ascolta attraverso il suo gorgheggio

Gli uccelli stanno cantando