De Man Die Zelfmoord Wilde Plegen - Herman Van Veen

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen

Waarom precies, dat was hem zelf niet goed bekend

Hij had die drang bij zijn geboorte meegekregen

Zoals een ander taalgevoel of zangtalent

En in de lente had-ie enkel het verlangen

Om zich alleen met groene takken op te hangen

Dat is een tamelijk bescheiden wens, nietwaar?

Een mens zijn lust dat is zijn leven, zeg ik maar

Alleen hij kon het niet meteen, al niet als jongen

Toen hij na schooltijd dikwijls aan de spoordijk zat

Och, hij was ziels en zielsgraag voor een trein gesprongen

Om te vergeten, hij wist niet nauwkeurig wat

Hij wou zijn vader en zijn moeder niet verdrieten

En daarom liet ie de gedachte steeds weer schieten

Want een geweten is iets moois, maar als je 't hebt

Dan ben je wel ontzettend zwaar gehandicapt

Hij nam zich voor z’n ouders sterven af te wachten

En had geluk, ze werden geen van beiden oud

Maar zie het leven wordt bepaald door vreemde krachten

En in de tussentijd was hij gewoon getrouwd

Hij had een uitgebreide voorraad slaaptabletten

Die hij vaak telde als de schemering aan kwam zetten

Och, hij kon makkelijk bereiken wat hij wou:

Hij deed het niet, hij had een brave vrouw

En toen die eindelijk gestorven was na jaren

Zag hij de kans tot zijn verdriet nog steeds niet schoon

Om zelf die lang verbeide haven in te varen:

Hij was de vader van een dochter en een zoon

Maar zijn geduld begon zo langzaamaan te slinken

Hij was nu vastbesloten zich te verdrinken

En had de plek al uitgezocht, 't was bij de brug

Hij dacht: hier doe ik het, en God, maak 't toch vlug

Het duurde lang voordat hij klaar was met zijn taken

Maar toen hij voor zijn kinderen nauwelijks meer bestond

Ging hij er op een avond blij een eind aan maken

En bij die brug vond hij toen een zieke hond

Hij had het dier het liefst ter plekke willen wurgen

Maar nee, hij bleef er tot zijn laatste snik voor zorgen

En gaf toen eigenlijk met tegenzin de geest

Hij dacht: wat gaan ze met hem doen, het stomme beest

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen

Waarom dat wist hij niet, al zijn er redenen zat te geven

Ik weet er zo al uit mijn hoofd een stuk of negen

Al heb ik zelf die aandrang nooit zo sterk gehad

Ach, om iets waar te maken van zijn liefste dromen

Had ieder ander het vast niet zo nauw genomen

Maar hoe dan ook, dat heeft die man dus wel gedaan:

Hij is gewoon als ieder ander doodgegaan

C'era un uomo che voleva disperatamente suicidarsi

Perché esattamente, questo non gli era ben noto

Aveva quell'impulso alla nascita

Come un diverso senso linguistico o talento canoro

E in primavera ha avuto solo il desiderio

Per impiccarsi alleenonly con rami verdi

È un desiderio piuttosto modesto, vero?

La lussuria di un uomo è la sua vita, dico ma

Solo che non poteva farlo subito, nemmeno da ragazzo

Quando si sedeva spesso sul terrapieno della ferrovia dopo la scuola

Oh, era ardentemente e ardentemente ansioso di saltare davanti a un treno

Per dimenticare, non sapeva esattamente cosa

Non voleva addolorare suo padre e sua madre

Ed è per questo che continuava a lasciar perdere il pensiero

Perché una coscienza è una cosa bella, ma se ce l'hai

Allora sei molto gravemente handicappato

Decise di aspettare la morte dei suoi genitori

E fortunatamente, nessuno dei due è invecchiato

Ma vedi, la vita è governata da strane forze

E nel frattempo era appena sposato

Aveva una vasta scorta di sonniferi

Che spesso contava quando veniva il crepuscolo

Oh, potrebbe facilmente ottenere ciò che voleva:

Non l'ha fatto, aveva una brava moglie

E quando alla fine è morto dopo anni

Non vedeva ancora la possibilità della sua tristezza

Per navigare tu stesso in quel porto tanto atteso:

Era il padre di una figlia e un figlio

Ma la sua pazienza cominciava a scemare lentamente

Ora era determinato ad annegare

E aveva già scelto il posto in cui si trovava il ponte

Pensò: qui lo faccio, e Dio, fallo in fretta

Gli ci volle molto tempo per portare a termine i suoi doveri

Ma quando esisteva a malapena per i suoi figli

È andato una sera felicemente per farla finita

E su quel ponte trovò un cane malato

Avrebbe preferito strangolare l'animale sul posto

Ma no, ha continuato a prendersene cura fino al suo ultimo respiro

E poi, con riluttanza, ha rinunciato al fantasma

Pensò: cosa ne faranno di lui, quella stupida bestia?

C'era un uomo che voleva disperatamente suicidarsi

Non sapeva perché, anche se adduceva le sue ragioni

Lo so a memoria ornine

Anche se io stesso non ho mai avuto un bisogno così forte

Ah, per realizzare alcuni dei suoi sogni più dolci

Sicuramente tutti gli altri non l'avrebbero presa così da vicino

Comunque, ecco cosa ha fatto l'uomo:

È appena morto come tutti gli altri