Edith Piaf - Herman Van Veen

Ik begreep het niet

Maar voelde het

Op mijn klompen aan

Het zilver in ons huis

Leek te gaan glimmen

Mijn moeder zette

De stofzuiger af

Want op de radio

Zong Edith

Edith Piaf

In mijn gevoel

Zag ik haar zingen

In een groot en zwart theater

Voor een groep aasgieren

Die grijnzend

Op de randen

Van hun stoelen zaten

In mijn gevoel

Zong ze voor iemand

Die ze haatte

Als de pest

Maar op haar knieen

Smeekte

Vlug naar huis te komen

Ik begreep het niet

Maar voelde het

Op mijn klompen aan

Het klonk als een credo

Voor de stenen

Van Parijs

En moeder zette

De stofzuiger af

Want op de radio

Zag je als het ware

Edith Piaf

Ik zag

Een vleermuis

Die wilde vluchten

Ontsnappen naar de zon

Maar besluiteloos bleef fladderen

Tussen een microfoon en een accordeon

Ik zag beloftes

Die krepeerden

Boven glazen wijn

En een lente

Die alleen door een stom refrein

Op gang wou komen

non ho capito

Ma lo sentivo

Sui miei zoccoli

L'argento in casa nostra

Sembrava brillare

Mia madre ha messo

L'aspirapolvere

Perché alla radio

canta Edith

Edith Piaf

Nella mia sensazione

L'ho vista cantare

In un teatro grande e nero

Per un gruppo di avvoltoi

quel sorriso

Sui bordi

Dai loro posti sedettero

Nella mia sensazione

Ha cantato a qualcuno

Chi odiava

come il parassita

Ma in ginocchio

implorato

per tornare a casa in fretta

non ho capito

Ma lo sentivo

Sui miei zoccoli

Suonava come un credo

Per le pietre

Da Parigi

E mamma mise

L'aspirapolvere

Perché alla radio

Hai visto per così dire

Edith Piaf

vidi

Un pipistrello

che voleva fuggire

Fuga verso il sole

Ma l'indeciso continuava a svolazzare

Tra un microfono e una fisarmonica

Ho visto delle promesse

quelli accartocciati

Sopra i bicchieri di vino

E una primavera

Che solo da uno stupido coro

voleva alzarsi