Om Wat Applaus - Herman Van Veen

Om wat applaus

Heeft hij vergeten

De godverlaten duisternis

Nooit vermoed en nooit geweten

Hoe wit, hoe leeg de winter is

Alleen de wind

De wind die fluistert

Alleen een steen

Een steen die wacht

Alleen een boom

Een boom die luistert

Naar het water

Water lacht

Hij die zijn hand wou laten heersen

Over dingen, over zand

Draagt op zijn schouders brons en marmer

Wordt gekust door vreemde angst

Alleen de dwaze

Gekken weten

Hun kreten klinken schril en hol

En worden langzaam opgevreten

Door een oude wereldbol

per qualche applauso

Ha dimenticato

L'oscurità dimenticata da Dio

Mai sospettato e mai saputo

Com'è bianco, com'è vuoto l'inverno

Solo il vento

Il vento che sussurra

Solo una pietra

Una pietra in attesa

Solo un albero

Un albero che ascolta

All'acqua

l'acqua sorride

Colui che voleva lasciare che la sua mano dominasse

Delle cose, della sabbia

Sulle sue spalle porta bronzo e marmo

Essere baciato da una strana paura

Solo gli sciocchi

I pazzi lo sanno

Le loro grida suonano acute e vuote

E vengono mangiati lentamente

Attraverso un vecchio globo