Szał niebieskich ciał - Maanam

Saturn zimnem Ziemię smaga

Lód się w moje serce wkrada

W oku chętnie się sadowi

I marzenia moje chłodzi

Czas od pięt mnie cicho zjada

Truchtem biegnie do sąsiada

Gasi blaski dusi słowa

Radość do rękawa chowa

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Patrzę w lustro na przyjaciół

Jacyś mniejsi pokorniejsi

W półuśmiechach, w półmarzeniach

W gestach, pozach bez znaczenia

Życie płynie bez pośpiechu

Bez uśmiechu i bez grzechu

Bez smutku, strachu, bez radości

Bez nienawiści, bez miłości

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Saturno raffredda la Terra

Il ghiaccio si sta insinuando nel mio cuore

È felice di sistemarsi negli occhi

E i miei sogni sono freddi

Il tempo mi mangia tranquillamente dai talloni

Fa jogging al suo vicino

Spegne la luce e soffoca le parole

Nasconde la gioia nella manica

E i pianeti si arrabbiano, si arrabbiano, si arrabbiano e ridono, ridono, ridono

E i pianeti si arrabbiano, si arrabbiano, si arrabbiano e ridono, ridono, ridono

Guardo allo specchio i miei amici

Alcuni meno umili

A metà sorrisi, a metà sogni

Nei gesti, pose irrilevanti

La vita scorre lentamente

Nessun sorriso e nessun peccato

Nessuna tristezza, nessuna paura, nessuna gioia

Nessun odio, nessun amore

E i pianeti si arrabbiano, si arrabbiano, si arrabbiano e ridono, ridono, ridono

E i pianeti si arrabbiano, si arrabbiano, si arrabbiano e ridono, ridono, ridono