Miejska Sprawa - Natalia Nykiel

Widzę Cię rano, wciąż tak samo

Czerwone policzki z dala wyliczają czas

Rozmowa wymieszana z chłodem

Zawierucha zwiewa głosy z uczęszczanych tras

Czuję Cię w parującym świetle

Błękitne kokony imitacją żywią nas

Im więcej chcę, tym bardziej wchodzę

I w ciasnych zakątkach szukam wszystkich swoich spraw

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Nie chcę używać słowa miłość

Bo wpadnie jak w studnie

Echem będzie dręczyć nas

Pochopnie znamy się, mijamy

Nie chcemy nic wiedzieć

O kolorze naszych serc

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Ti vedo al mattino, sempre lo stesso

Le guance rosse contano il tempo

Conversazione mista a freddezza

Zawierucha soffia voci dalle rotte percorse

Riesco a sentirti nella luce fumante

I bozzoli blu imitazione ci nutrono

Più voglio, più entro

E in luoghi angusti cerco tutti i miei affari

Qualcuno mi ha rapito da solo

Qualcuno lo gettò nelle profondità dei fiumi

E la voce del telefono si bloccò

Vedi lo stesso

Sei caduto come una prugna in salsa?

Ti senti imperdonabile

Quando qualcuno è senza fiato

Non voglio usare la parola amore

Perché cadrà come un pozzo

Gli echi ci tormenteranno

Ci conosciamo frettolosamente, passiamo

Non vogliamo sapere niente

Sul colore dei nostri cuori

Qualcuno mi ha rapito da solo

Qualcuno lo gettò nelle profondità dei fiumi

E la voce del telefono si bloccò

Vedi lo stesso

Sei caduto come una prugna in salsa?

Ti senti imperdonabile

Quando qualcuno è senza fiato