Manai Dzimtenei - Nora Bumbiere, Viktors Lapčenoks, Раймонд Паулс

Es redzu — nāk vīri pelēkos vadmalas svārkos

Ir 1873. gads, dimd Rīga

Un pirmie dziedāšanas svētki ir sākušies

Man stāstīja Daugaviņ', kā liktenis vīdamās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš pret likteni stāvēdams

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Vēl nāks piektais gads, asins lietus līs

Un visaugstākās priedes nolauzīs

Iesim strēlniekos, dziesma vētru sēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Lai balstiņis vīdamās pār novadu aizvijās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš, ar Daugavu nemirstīgs

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Cauri sirdīm mums lauztās priedes augs

Jaunā gaitā mūs jauni rīti sauks

Tālāk mūžībā dziedot iesim mēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Vedo arrivare uomini con gonne di velluto a coste grigie

È il 1873, a Riga

E il primo festival di canto è iniziato

mi ha detto Daugaviņ, come se il destino stesse aspettando

La canzone celebra le sue vacanze con un ballo

Così cantava l'uomo bianco in piedi contro il destino

Nella sua canzone, cento anni si coloravano come un'eternità

Verrà ancora il quinto anno, cadrà la pioggia di sangue

E i pini più alti si spezzeranno

Andiamo dagli arcieri, la canzone seminerà una tempesta

Il castello di luce sulla collina allieterà per sempre

Lascia che il sostegno si alzi sulla contea

La canzone celebra le sue vacanze con un ballo

È così che cantava il cigno bianco, immortale con il Daugava

Nella sua canzone, cento anni si coloravano come un'eternità

Attraverso i nostri cuori crescerà il pino spezzato

Nel nuovo corso, nuove mattine ci chiameranno

Continueremo a cantare nell'eternità

Il castello di luce sulla collina allieterà per sempre